tutacaqlardan yapışaraq yatağına çıxır, edyalını üstüne çekir. Artıq bir neçe sual da versem yatacaq. “Demek, sizin kendin dağlarında çoxlu keklik olur?” “Beli, qar çox yağanda atam keklikleri elle tuturdu.” “Elemi?” “Tebii.” “Nece? Keklikler uçmur?” “Qar çox yağanda uça bilmirler.” “Onda de görüm atan keklikleri nece tuturdu?” “Qar çox yağanda keklikler yem tapa bilmirler, düzdümü?” “Beli.” “Yem tapa bilmeyende kende gelirler. Qanadları da qardan islanır. Qanadları islananda uça bilmirler. Atam keklikleri qovub yoraraq tuturdu. Atam sağ olsaydı, mene velosiped alardı, müellimim…”

Mir Seyid yayda kende getsem, meni atasının atına mindirecek. Söz verir. Atasının çox gözel bir atı var. Men ata minib dördnala çapacağam, o da velosipedine minecek, yarışacağıq.

Sehere az qalır. Axşamdan beri hede-qorxu diliyle danışan külek sakitleşmeye başlayıb. Mir Seyidin sesi az eşidilir, göz qapaqları ağırlaşıb, yorulub. Bedeni soyuq yataqda yatır, ruhu düşür yollara, dağların eteyindeki o kende doğru uçur. Belke de yaylaqlara qar yağır. Mir Seyid teze qarda bir keklik kimi batıb qalır. Pencerenin taxtasına qonub duran bir qumru kameraya girir, Mir Seyidin çarpayısına qonur. Qapını açıq qoyub yavaşca çıxıram.

Mir Seyidin gözleri uzun müddet gözleremin qarşısından getmir. Sanki qarşımdadı… Otağıma gede-gede Mir Seyitle danışıram: alışacaq, öyreşeceksen Mir Seyid! Evvel soyuq yataqlara girecek, anasız yuxulara dalacaq ve qorxulu yuxular göreceksen. Bezen altını isladacaqsan, paltarını bedeninin istiliyi ile qurudacaqsan. Dersde turşumuş iy vereceksen. Nazan müellim seni sinifden çıxaracaq, kameraya gönderecek. Paltarlarını özün yuyacaqsan, yeni soyuq suya salıb çıxaracaq, sıxıb çarpayının demirlerine, ya da qızdırıcının üstüne sereceksen. Bezen sevdiyin bir yemeyin dadı qalacaq damağında, doymayacaqsan. Bir az da yemek isteyeceksen, yemek qurtarmış olacaq, vermeyecekler. Bezen loxmalar boğazında qalacaq, uda bilmeyeceksen. Bir parça quru çöreyi geveleyerek yemekxanadan

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 16 >>