Xorxe Luis Borxesin hekayesini teqdim edir.
Kral qatili odunçu

Men odunçuyam.

Adımı bilmeseniz de olar.

Doğulduğum ve tezlikle öleceyim koma meşenin kenarında yerleşir. Meşe, deyilene göre, denizecen uzanır ve bu deniz bütün qurunu ehate edir ve onun sularında menim komama benzer neçe-neçe ağac koma üzür. Deyilen yalandır, ya doğrudur, bilmirem, çünki her halda bunu görmek özüme de qismet olmayıb; meşenin o biri üzünü de göre bilmemişem.

Uşaq olarken böyük qardaşım mene and içdirib ki, onunla birge bu meşeni sonuncu ağacınadek qırıb çatacağıq.

Qardaşım artıq ölüb, menimse ağlımda başqa bir şey var: bir şeyi axtarıram ve onu tapmayınca yorulmaq bilmeyecem.

Güneşin batdığı o terefde bir çay axır; menim balığı elle tutmaq bacarığım var.

Meşede canavarlar dolaşır. Amma canavarlar meni qorxutmur; baltam meni birce defe de darda qoymayıb.

Yaşımı bilmirem. Birce onu bilirem ki, sinnim çoxdur. Gözlerim gücle görür.

Azmaqdan qorxaraq artıq getmediyim kendde meni xesis deyirler, amma özünüz deyin, odunçu qazancı ele çoxdur ki, hele pul da yığa bilsin...

Komamın qapısının ağzını daşla bağlayıram ki, külek qarı içeri vurmasın.

Bir axşam ağır yeriş sesi eşitdim, sonra qapının döyüldüyünü.

Qapını açıram, tanımadığım bir qerib içeri girir. Qoca bir kişiydi, ucaboy, dama-dama bürüncekli. Çapıq üzünü ikiye bölmüşdü. İller ele bil qeddini bükmemiş, eksine, güc-qüvvet vermişdi, amma fikir verdim ki, esasız heç geze bilmir.

Bir-iki kelme danışdıq, ne haqda, - bilmirem. Sonra o dedi:

- Öz evim yoxdur, harda geldi geceleyirem. Bütün Saksoniyanı gezib dolaşmışam.

Bu yerin adı dünyaya geldiyim günden qulağımda sırğadır: el arasında indi İngiltere adlandırılan Saksoniya haqqında atam mene uşaqlıqda çox danışmışdı.

Evde yemeye ancaq çöreyim ve balığım vardı. Süfre başında biz susduq.

Göyden yağış tökmeye başladı. Men onun üçün quru yerde, qardaşımın öldüyü hemin yerde deriden yataq düzeltdim. Gece düşen kimi yuxuya getdik.

Biz evden

[1] 2 3 >>