yuxuya getdi.

Sahibesi ile eri geri qayıdanda, eri qapını açarla açan kimi qadın derhal oğlunun otağına getdi. İçeri daxil olanda gördü ki, Zeyneb yatıb. Ayaqqabısı ile ona berk tepik vurdu. Zerbeden Zeyneb diksinerek seksekeli oyandı. O, mürgülü halda ayağa qalxıb, ağlaya-ağlaya metbexin küncündeki yerine çekildi. Başını boxçasına söykedi ve bükülü veziyyetde yatdı. Sahibesi onlar gelmemişden evvel yatdığına göre, Zeynebe adeten yemek üçün tulladığı bir parça quru çöreyi hemin gece vermedi.

Zeyneb sahibesinin zehletöken tapşırıqlarından, zerbelerinden ve sillelerinden eziyyet çekirdi. Sahibesinin işgenceleri o yere çatdı ki, bir gün o, qızın bedenine qızdırılmış demir çubuqla dağ basdı. Zeyneb qadının ellerinden sıçrayıb evden qaçdı. Süretle pillekenleri aşağı düşerken yolda eyni blokda qulluqçu işleyen Mebruke ile rastlaşdı. Zeynebin hönkür-hönkür ağladığını gören Mebruke ona ne olduğunu soruşdu. Zeyneb başına gelenleri danışandan sonra Mebruke dedi:

- İndiki beledi, niye atana mektub yazıb göndermisen ki, seni gelib bele adamların elinden qurtarsın?

Zeyneb hemin sualı cavabsız qoyub için-için ağladı.

- Onsuz da meni gece-gündüz işleden bele adamlardan men de bezmişem. Ona göre atama mektub yazacam, gelsin meni aparsın - deye Mebruke dedi.

- Sene mektubu kim yazacaq, bacı?

- Baqqal Ebdül Qadir. O, yaxşı qelbli insandır.

Zeyneb başını aşağı eyib bir anlığa sükuta daldı. Onlar ayrıldılar. Her iki qız öz yolu ile getdi.

- Axı kime mektub yazım? Ne atam, ne anam, ne de qohumlarım var. Men o adamlara qulluq edirem, evezinde ise quru çörekden başqa heç ne istemirem.

Fikirleşdi ki, bele xesis adamlardan qurtulmaq üçün mütleq kimese mektub yazmalıdır.

- Men tanıdığım xidmetçilerin ekseriyyeti onlarla edaletsiz reftar olunanda qohumlarına mektub yazdırmaq üçün Ebdül Qadirin yanına qaçırlar. Amma menim heç kimim yoxdur.

Çaşqınlıq, iztirab ve keder içinde fikirler onu alıb apardı.

- Niye men Allaha mektub yazmıram? Xanım Zeyneb

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>