ziyaretgahında ibadet etmeye gelenlerin ekseriyyetinden onun adını çekmelerini çox eşitmişem. Namaz vaxtlarında müezzin mescid minaresinden onun adını ucadan çağırır. Öyrenmişem ki, o zavvalıların penahıdır, heç vaxt edaletsizlik etmir ve zülm edenleri sevmir. Eger ona mektub yazıb adamların atdıqları qutuya atsam, mektub ona yetişer.

Baqqal Eddül Qadirin dükanına gedib, dükanın qapısında durdu. Evvel baqqala, sonra da yere baxdı. Dükanın gireceyinde yere tökülmüş düyü denelerini barmaqlarının ucu ile yığmağa başladı.

- Ey, çirkli barmaqlarını düyüden çek! Ne isteyirsen? - deye dükançı ona qışqırdı.

Zeyneb çömbelib, başını elleri arasına alaraq hönkür-hönkür ağladı. Qızın bu halından teeccüblenen baqqal onun yanına geldi.

- Ay uşaq, sene ne olub axı? Niye ağlayırsan? Yoxsa sahiben seni döyüb? - o, soruşdu.

- Meni hem döydü, hem de yandırdı.

O, baqqala bedeninin bezi hisselerinde olan yanıq izlerini gösterdi. Bu dehşetli menzereden Ebdül Qadirin eti ürpeşdi.

- İndi sen ne isteyirsen? Sene bir kömeyim deyer? - deye baqqal dillendi.

- Men mektub yazdırmaq isteyirem, emican!

- Kime? Atana?

- Menim atam yoxdur…

- Yaxşı, onda anana yazarıq.

- Menim anam da yoxdur.

- Bes qohumların?

Qız cavab vermedi.

- İndiki beledir, onda men mektubu kime yazım?

Zeyneb susdu. Baqqal sualı bir neçe defe tekrar edenden sonra ona kederli nezerlerle baxıb, mütereddid cavab verdi:

- Allaha.

Bu esnada nese almaq isteyen bir kişi dükana daxil oldu. Ebdul Qadir onunla meşğul olub qurtarandan sonra, Zeynebin yanına qayıtdı.

- Sen neise deyirdin? Men mektubu kime yazacaqdım?
- Allaha!

Ebdül Qadirin çöhresinde tebessüm peyda oldu.

- Yaxşı, mektub yazılandan sonra onu göndermek üçün haraya gedeceksen?
- Poçt qutusuna.

Bir göz qırpımında Zeyneb diz çökerek baqqalın ayaqlarından öpüb yalvardı ki, onun evezine Allaha mektub yazsın; bu dünyada ona edilen zülmlerden Allaha şikayyet etsin ve ondan xahiş etsin ki, Zeynebi tez yanına

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>