Kimin?

- Yetişmiş yemiş dilimi kimi çehrayısifet bir gencin. Amma senin kölgen yoxdur. Niye? Neden ötrü?

- İnsanlar kölgelerden qorxur. Ona göre de onu meşenin kenarında qoyub geldim.

- Men baxmıram, amma her şeyi görürem.

- O, - oğlan heyranlıqla dedi, - sizin bele bacarığınız da var...

- Menim seni qapımın o üzünde saxlamaq bacarığım var!

- Sizin öhdenizden gelmek mene su içmek qeder asandır, - oğlan öz-özüne pıçıldadı.

- Uduzarsan. And içirem ki, uduzarsan.

- Men uduzmağı sevmirem. Ne deyirem ki… Sadece, bu şüşeni qapının önüne qoyuram.

O, evin divarlarının o üzünde qarının qelbinin nece döyündüyünü eşidirdi:

- Dayan, içinde ne var onun? Men bilmeliyem ki, qapının önüne qoyulan nedir?

- Yaxşı, - oğlan dedi.

- De, tez ele…

- Bu şüşe qabda, - oğlan pıçıldadı, - sizin on sekkiz yaşınızın tamam olduğu birinci gün ve birinci gece var!

- N-e-ce?!

- Eşitdiyiniz kimi.

- Gün ve gece… On sekkiz yaşım olduğu gün ve gece?

- Beli, beli.…

- Bu şüşe qabda?

Oğlan qabı yuxarı qaldırdı. Genc qadının bedeni kimi xoş girintili ve çıxıntılı idi. Şüşe qab berq vurdu, yaşıl-qırmızımtıl alov dilimine benzedi. Pelengin gözlerinin içindeki köz kimi işıldadı. Gah işıq saçdı, gah narahat-narahat alovlandı.

- İnanmıram, - qarı qışqırdı.

- Onu bura qoyub gedeceyem. Mensiz şüşedeki cövherden bir çay qaşığı için. Görersiniz, ne baş verecek.

- Bu zeherdir?

- Yox.

- Ananın canına and iç.

- Anam yoxdur.

- Bes neye and içe bilersen?

- Öz canıma.

- Onu içen kimi ayaqlarımı uzadıb gebereceyem. Sene bu lazımdır, he! Sen bunu isteyirsen?

- Eksine, bunu içib dirileceksiniz.

- Men ki, ölmemişem.

Genc gülümsedi:

- Doğrudanmı?

- Dayan! Qoy öz-özümden soruşum. Ey, sen ölmüsen? Ölmüsen? Ümumiyyetle, sen yaşayırdınmı?

- On sekkiz yaşınızın tamam olduğu gün ve gece… Düşünün.

- Eh, bu çox-çox evveller olub! - qarı esdi. Tabut qapağı kimi berk-berk bağlanmış pencerenin önünde siçan kimi terpendi.

- İçin,

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>