axı?

- Qeribeydi. Heyatımın evvelinde yaşamaqdan qorxurdum, sonra - ölümden. Hemişe nedense qorxmuşam. Amma sen mene düzünü de… Menim o iyirmi dörd saatım ne qeder davam edecek… Göl kenarında gezintiden sonra qatarla geri dönüb meşe yolu ile evime geldiyimizden sonra, sen istediyini edenden...

Genc onu telesdirmirdi, sözünü kesmir, fikrini qarışdırmırdı.

- … menimle yatandan sonra? - qarı pıçıldadı.

- On milyon il, - deye genc qarının sualını cavablandırdı.

- O, - qarı gücle eşidilecek sesle dedi. - Doğrudanmı, bu qeder çekecek?!

Oğlan razılıqla başını terpetdi.

- Çoxdur, cavan oğlan. Bu nece sazişdir? Sen mene iyirmi dörd saat genclik verirsen, men sene on milyon qiymetli illerimi.

- Unutma. Men de öz qiymetli illerimi sene hesr edecem. Seni heç vaxt terk etmeyecem.

- Menimle yan-yana uzanıb qalacaqsan.

- Bes nece?!

- Eh cavan, cavan. Nedense, sesin mene çox tanış gelir.

- Mene diqqetle bax.

Açar deşiyine tıxanmış tıxac çıxarıldı. Hemin deşikden ona göz zillendi. Genc tarladakı günebaxanlara ve onların göydeki sahibine baxıb gülümsündü.

- Qeribedir, men koram. Amma görürem. İnana bilmirem.- qarı ağladı. - Doğrudanmı, qapının önündeki Uilli Uinçesterdir?!

Genc dillenmedi:

- Uilli sene iyirmi birden artıq yaş vermek olmaz. Aradan ise yetmiş il keçib. Heç deyişmemisen.

Genc heyat cövheri ile dolu şüşeni astanaya bir qeder de yaxın qoydu. Özü keçib kenarda dayandı.

- Bacararsan?! - Qarının dili topuq çaldı. - Meni de özün kimi cavan ede bilersen?

Oğlan razılıqla başını terpetdi:

- Eh, Uilli, Uilli. Doğrudanmı, bu sensen?! Qarı gözleyirdi. Gencin xoşbext ve gümrah görkemine, güneşin şefeqleri altında parıldayan saçlarına ve yanaqlarına hesedle baxırdı.

Daha bir deqiqe ötdü:

- He, ne qerara geldin? - cavan dedi.

- Dayan! - qarı deyindi. - Qoy düşünüm!

Oğlan hiss edirdi ki, qarı telem-telesik yaddaşından bütün olub-ötenleri keçirir. Dargözlü elekden qum elenen kimi eleyir. Amma yada salınası bir şey

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>