sesler onun beyninde bir qurd kimi çoxdan kök salmışdı. Bu hemin qeribe musiqi idi ki, Qorca onu evvel küçede, sonra ise o axşam evlerinde eşitmişdi. Ancaq indi o, daha serbest ve daha meğrur, qeyri-adi coşqunluğuna ve ramedilmez gücüne göre daha da möhteşem seslenirdi. O, hetta bu savadsız insanları, - bu mexanikleri, küçe qadınlarını, ofisiantları bele meftun etmişdi. Onlar feth olunmuş, meğlub edilmiş kimi ağızları açıq qalmışdılar. Dahi! Ve bu dahinin adı Ribbents idi. Dostları da, xanımı da ellerinden geleni etmişdiler ki, Qorca bu barede heç ne bilmesin, - yanlız ona olan teessüblerine göre. Bu hemin o dahi idi ki, beşeriyyet onu, en azı yarım esr gözlemişdi ve bu dahi Qorca yox, onun yaşıdı olan bir başqası, indiyedek tanınmayan ve saya alınmayan birisi idi.

Bu musiqi onun üçün nece de nifretamizdi! Bu musiqini hörmetden salmaq, onun saxta olduğunu sübuta yetirmek, onu ele salıb biabır etmek nece de gözel olardı! O ise müzeffer bir zirehli kimi sükut dalğalarını yara-yara irelileyirdi ve olsun ki, tezlikle bütün yer üzünü feth edecekdi!

Ofisiant onun qolundan yapışdı: - Sinyor, üzr isteyirem, özünüzü pis hiss etmirsiniz? Qorca heqiqeten de ayaq üste gücle dayanırdı.

- Yox, yox, teşekkür edirem.

Belece, heç ne içmeden o, sonsuz üzüntü içerisinde qehvexanadan yağışın altına çıxdı. - Müqeddes Meryem! - deye o, heyat sevincinin onunçün birdefelik bitdiyini gözel anlayaraq, öz-özüne pıçıldadı. O, hetta teskinlik üçün bu derdini Tanrıya da aça bilmedi: çünki Tanrı bu cür iztirabları qebul etmir.

<< 1 ... 5 6 [7]