Eziz Nesinin novellasını teqdim edir.
Qadınlar neden ağlar?

Bir qadını ağlatmaq çox çetin deyil. Qadınlar her şeye ağlaya bilerler, bir filme, bir mahnıya, bir yazıya.

Eynen kişiler kimi yeni. Amma bir qadını ürekden ağlatmaq çetindir. Bir qadın ürekden ağlayırsa, ağladan onun üreyine çatıb demek.

Amma o üreyinin deyerini bilmemiş olacaq ki, ağladan gözünü bele qırpmadan tek-tek iyneleri batırır üreyine.

O zaman böyük bir yumruq gelir, tıxanır qadının boğazına. Udquna bilmez, nefes bele ala bilmez, çünki o böyük yumruq onu çox ağrıdır.

Gözleri nemlenir qadının sonra.

”Ağlamayacağam” deyer içinden. Amma engel ola bilmez. Çünki birileri onun üreyine qeder gedib çıxıb ve iyneleri saplamaqdadır.

Bu ağrıya ne qeder döze biler ki, qadın. İnce-ince süzülür yaşlar gözünden, evvelce bir neçe damla, sonra leysan…

Ve qadın ağlar, hem de çox…

Sanmayın ki, gedene ağlayar qadın. Gedenin qopartdığı yerdir onu ağladan, orda qoyduğu yaradır.

O yaranın heç zaman qaysaqlanmayacağını, qaysaqlansa bele izinin qalacağını biler qadın, buna göre ağlar.

Amma bilirsinizmi, ağlamaq qadını yetkinleşdirir. Her damla daha çox qadın eden qadınları. Her damla bir dersdir çünki.

Bezi qadınlar ağlayanda çox adam “ağlama, niye ağlayırsan ki, o bu göz yaşlarına deymez” deyirler.

Bilmediklerindendir bele demeleri. Çünki ürekleri ağrıyan qadınlar ağlamasalar ölerler. İçlerindeki zeherdir onları öldüren.

Ağlayaraq öz zeherden xilas olur qadınlar, yaralarındakı o irini temizleyerler. Çünki bilirler ki, o irin temizlenmese iltihaba çevrilir yaraları.

Amma gerek çevrilmesin yara iltihaba. Buna göre çox ağlayırlar.

Zaman keçer sonra.

Qadınlar özlerine sarılmağı, özlerini qucaqlamağı öyrenirler. Ümid edirem ki, öyrenirler, yoxsa ruhlar eyri yollara vurarlar özlerini.

Yolunu azan ruhun doğru yolu tapması yeni acılar demekdir. Bunu bilir qadınlar, buna görede evvel-axır öyrenirler özlerine sarılmağı.

Çox ağlayan qadınlar çox şeyden imtina eden

[1] 2 >>