Sonra o, zerre qeder öz işini unutmadan, nefsini saxlaya bilmeyib, yarı biskvit, yarı şokoladlı iki peçenyeni de ağzına basdı.

Bu arada İsabala ellerine asudelik vermekden ötrü karton parçalarından ve kağız desmallardan abajura benzer bir şey düzeltmişdi. Bundan evvel ise o, üzerinde «Ad gününüz mübarek» sözleri yazılmış bir neçe tort görmüşdü. O, «hücum» planını götür-qoy ederek, tortların etrafında bir defe dövre vurdu: evvelce, yoxlama keçirirmiş kimi, barmağını onların üstünden sürtüb apararaq, şokoladlı kremden bir qeder sovurub yaladı, sonra sifetini tortların içerisine soxaraq, onları bir-bir, düz ortalarından tepişdirmeye başladı.
Ancaq o, ehtirasını heç cür boğa bilmirdi, — bilmirdi nece elesin ki, bu şirniyyatın hamısından dadıb, nehayet, doya bilsin. Artıq o, dirmaşıb, tortlar düzülmüş stolun qarşısında diz çökmüşdü: indi o, soyunub lap çılpaqca bu tortların üzerine serelene, üzü üste, arxası üste orada uzanaraq, onlardan heç vaxt ayrılmaya bilseydi! Ancaq beş-on deqiqeden sonra her şey bitecekdi ve bu şirniyyat mağazaları yene onun üçün uşaqlıq çağlarındakı kimi, burnu ile şüşe vitrinlere qısıldığı vaxtlardakı tek elçatmaz olacaqdı… Heç olmasa üç-dörd saatlıq burada yubanmaq mümkün olsaydı!

— Diribaş, — deye o, dillendi, — sehere qeder burada gizlensek, kimdir bizi gören?

— Sarsaqlama, — deye artiq kassanı açmış ve banknotlarda eşelenen Diribaş cavab verdi. Polis gelene qeder aradan çıxmalıyıq.

Ele bu vaxt, kimse vitrini döyeclemeye başladı. Zeif ay işığında elini demir qapının şebekesinden içeri soxub, şüşeni döyecleye-döyecleye işareler eden Becid göründü. Mağazadakı bu ikisi ona teref getmek istedi, ancaq Becid el hereketleri ile başa saldı ki, tehlükeli bir şey yoxdur, İsabalaya işareler etmeye başladı ki, onunla yerini deyişsin. Diribaşla İsabala ona yumruq gösterir, dişlerini qıcıdır, işare ile başa salırdılar ki, eger ağlı çaşmayıbsa, tez mağazanın qabağından redd olsun.

Bu arada Diribaş kassada vur-tut bir neçe min lire

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>