Kendin başında, kolda!

- Tezemi görürsen nedi, o daşı, ne vaxtdı ordadı, - deyib Beri arvadına ters-ters baxdı.

- Nece görmemişem, amma indi ayrı haldadı, allah saxlasın.

- Nece yeni ayrı haldadı?

- Torpaqdan yuxarı qalxıb, bir az da qalxdımı, yumalanıb, bütün kendi da-ğıdacaq.

- Ne danışırsan, ay arvad, heç özün de bilmirsen, yuxu-zadmı görübsen yox-sa? O daşı ne terpede biler. Yarıyacan torpaqdadı, yuxarı nece çıxar? Beyem, insan-zaddı?

- İnanmırsınızsa, gedek, öz gözünüzle görün, – deyib, Berinin arvadı qabağa düşdü, camaatı kendin başına teref apardı.

Tingçi de onlarla getdi.

Camaat daşı görcek dehşete geldi. Neheng daş doğrudan da, torpağın üstüne çıxmışdı, her an kende sarı yumarlana bilerdi.

- Pah seni, yumarlandımı, birinci menim evimi yıxacaq, - Beri qorxdu.

- Sonra menimkini, - Ladonun sesi titredi.

- Sonra menimkini.

- Sonra da menimkini, – rengi qaçmış kendliler sızıldayırdılar.

- Bu yekelikde daşa gücümüz çatan deyil, – deyib, qorxudan ele esmeye başladılar ki, sanki daş artıq yumarlandı, hamısının evini uçurdu, ya da ele bil, deli Araqvi aşıb-daşıb, kendin evlerini aparıb, onlar evsiz-eşiksiz qalıblar. İndi

Araqvi daha da daşmalıydı, ev sahiblerini de aparmalıydı, bunlar da bu bedbextlikden qaçmalıydılar, amma qaçmağa yer yoxuydu, oturub, olacağı gözleyirdiler. Daş ise ele yekeydi ki, yuvarlansa, qabağında heç şey du-ra bilmez.

- Yaxşı, eger dibini derinden qazsaq, yene de yumarlanar? – Beri reyini dedi:

- Altı qayadı, nece qazılar. O da olmasa, başından kim keçib, kim daşın altı-na girib, torpağı qazar. Bir defe yellendimi hamımızı xurd-xeşil eleyer.

- Menim ağlıma ele şey geldi ki, sizi mütleq qurtaracam, bu daşı başınızdan eleyecem. - Tingçi Martua dillendi.

- Nece?

- Bu daş terpenenecen onu hisse-hisse qırıb, yox eleceyem.

***

Martuanın zülümü hemin günden başladı. Daş o, hesab elediyi kimi, asan-lıqla qırılmırdı. Birinci gün lap balaca hissesini qıra bildi.

- Qoysana, biz de kömek

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>