geleceyiniz haqqında falını-za baxacağıq.

O gece tingçinin oynaqları ele ağrıdı ki, seherecen gözünü yuma bilmedi. Hem de acından lap tentimişdi, amma kende gedib, çörek istemeyi özüne ar bilirdi.

***

Seher açıldı.

Camaat çaya su içmeye endi.

Qaraçılar heç yerde görünmürdüler.

- Onların göye uçmağını men gördüm! - Berinin arvadı öyündü.

- Men de gördüm. - Bidua tesdiq eledi. - Onlar göye uçduqca, etraflarına alov yağırdı.

Qaraçıların dediyi kimi, hamı su içib, sessiz-semirsiz axşamı gözlemeye baş-ladılar.

Tingçi hemin gün günortayacan işleyib, daha tab getirmedi, dizleri bükülüb yıxıldı.

Kendse göye baxıb, möcüze gözleyir. Hemin möcüze qaraçıları göyden yene endirib, camaata geleceyini bildirecek.

Helelik heç kes danışmır, hamı göye baxır. Yuxarı kolluqdan ise tingçinin zeif sesi eşidilir:

- Su getirsenizmi, aya! - deyib, bu ses de susur.

Sakitliyi yalnız deli Araqvinin sesi pozur.

Güneş aramla qerbe enir.

Qaraçılar nedense gecikirler. Hamı gözünü göye dikib, möcüze getirenleri gözleyir.

Deli Araqvi ise hey aşıb-daşır. Yazın herareti bedenine keçib, bulanıb, kö-püklenib, dünyaya haray salır.

Tingçi var gücünü toplayıb, yene daşla güleşir. Bütün gün erzinde üçce dene balaca qırığı zorla qoparıb. Gün batandasa, artıq qüvvesini itirib, yere yıxıldı. Onun ağacları yazın nefesini duyub, ağappaq ağardılar. “Onsuz da qıracam”, - Martua fikirleşir, daşa baxıb deyir: “Qırıl da, noldu sene?!”

***

Gün batır. Kendliler yene göye baxırlar. Ordan heç kes qayıtmır. Qaranlıq-laşır.

Tingçi indi aşağıdakı ağ gülleri, açmış armud acağlarını yaxşı seçir, amma kende enmeye gücü yoxdu.

Bütün geceni camaat gözünü yummadı. Sanki artıq nese başa düşürdüler.

Seher açıldı. Tingçi ağırlaşmış bedenini saxlaya bilmeyib, küreyile daşa söykendi.

Göy ise sanki ağzını yumubmuş kimi, möcüze üçün yere heçkese göndermedi. İki günden sonra ise her şey aydınlaşdı: kimse at belinde geden qaraçıları buralardan xeyli uzaqlarda görübmüş.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>