Sen oldun, heyatımda güvendiyim, qelbimdekileri, bütün yaşadıqlarımı,
sirlerimi paylaşdığım insan.
Danışdıq, her gün daha da çox.
Günler keçdi, öyreşdim sene, sevdim seninle danışmağı, vaxt keçirmeyi.
Artıq güvenmeye, inanmağa başladım sene.
Her gün vaxtımızı bir keçirmek, qelbimizdekileri paylaşmaq,
seni mene daha da çox yaxınlaşdırırdı, daha da çox bağlayırdı.
Bezen güvensizliyin olurdu mene, güvene bilmyeceyini deyirdin.
İndiyse heyatınla bağlı herşeyi paylaşman, artıq güvendiyini,
inandığını hiss etdirir mene.
Bu ise qelbimi şad edir. Çünki sevgi, güven olduqca artar, çoxalar.
Sen sevgilim dediyim, sevdiyim dediyim birisisense, demek ki,
qelbimde, heyatımda yerin evezsizdir.
Sevgi müqeddes bir hiss. Mense bu hissi senle yaşamağı seçdim, istedim.
Çünki, sen ferqlisen, çünki sen qelbimdesen deye.
Heyatıma girdin, renglendirdin bu sessiz heyatımı, sevdirdin sehere göz açışımı.
Sevdirdin sevgini, sevib sevilmeyi.
Sevdirdin qelbini, senle yaşananları.
Yaxşı ki, varsan söylediyim bir tek sen varsan, qelbimdekileri,
yaşadıqlarımı paylaşa bileceyim yegane insan.
Gözümü her qapadığımda, sanki yanımdaymış kimi canlanır qarşımda siman.
Bütün sirlerimi, yaşadıqlarımı, qelbimdekileri paylaşdığım insan.
SENİ SEVİREM.
Qarşıma çıxdın, sevdirdin yeniden heyatı mene.
Senin üçün söylemek istediyim son sözüm,
Gülüm! sensiz olacaqsa ömrüm,
qoy indi gelsin ölümüm.