Bextiyar Vahabzadenin şeirini teqdim edir.
Qeribe deyilmi?

Qeribe dünyadır, bezen baş yarır
Ayağın desteyi taxta çelikler.
Bezen qul sahibi qula yalvarır
Dünyanı fırladır qeribelikler.
Dünya çalxalanır yene deniz tek.
Bu böyük dünyanın derdini çekmek
Bizemi qalıbdır?
Vallah, ne deyim?
Sene yox, menese qalıb, neyleyim?

Qeribe deyilmi?
Sen sirr, men de sirr.
Bu sirri bilmirik nece çözmeli?
Kimi övladının derdini çekmir,
Kimi de xalqının derdinden deli!
Torpaq elden getdi, ölke talandı,
Senin ne vecine, günün ağ olsun.
Seninçün dünyada her şey yalandı
Teki damağın çağ, canın sağ olsun.
Bu boyda milletin ağır gününde
Qaşını çatmaq da sene ezabdır.
Qardaşın döyülse gözün önünde
Deyersen, ne hay-küy, ne şaphaşapdır?

Ayıra bilirsen xeyirden şeri,
Menfeet meydanı seninçin gendir.
Ne Veten, ne millet?
Senden öteri
Harda xeyrin varsa, ora vetendir.
Xalqın nalesine qulaqların kar,
Milletin içinde millete yadsan.
Derdden başımıza yağdı yağışlar,
Seni islatmadı, derdden azadsan.
Bir qırıq deymedi xeyrin özgeye
Quru ağacdan da meyve dermisen.
Xeyrinin gözüyle baxdın her şeye
Dünyanı cibine yerleşdirmisen.
Qışın çovğunu da sene yaz gelir
Eger menfeetin var ise bundan.
Xeyrinden özge şey sene vız gelir
Araz açığından, Kür topuğundan.
Heç deme, dünyada dünyada kenar
Zamanın çölünde yaşayan da var...