Sonra asta-asta heyretamiz misraları söyledi:

- L’hudre - univers tordant son corps ecaille d’astres (özünün ulduzlu - pulcuqlu bedenini qıvrıldan İlan - Kainat). Onun heyretini, az qala qorxusunu duydum. Möcüzeli sözlerin her birinden zövq ala-ala astadan tekrar eleyirdi.

- Doğrudan da, - donquldandı. - Heç vaxt bu cür şey eleye bilmeyeceyem.

Hüqo bizi birleşdirdi.

Bundan evvelce o, coşqun halda ezberden oxuyurdu, men indi Uolt Uitmenden kiçik bir parçanı xatırlayıram, burda şair ikilikde, doğrudan da xoşbext olanda deniz qırağındakı geceni yaddaşda canlandırır.

- Eger Uitmen onu vesf eleyirse, - öz növbemde qeyd eledim, - demeli, o, bu geceni isteyirdi, amma teessüf ki, hemin gece yox idi. Poema onda yaşadıqlarımızdan doğan sevinci yox, ehtiraslı isteyin teessüratını doğurur.

O, dinmezce mene baxıb dillendi:

- Onu tanımırsınız, Uitmen yalan bacarmır. Yarım esr ele-bele keçmir. Bizim, ferqi seviyyede, müxtelif zövqlerle oxumuş iki adamın söhbeti zamanı derk eledim ki, bir-birimizi başa düşe bilmeyeceyik, bu da hemişe dialoqu çetinleşdirir. Her birimiz digerinin mesxereçisiydik. Veziyyet çox vaxt aparmaqdan ötrüı hedden artıq süniydi. Mübahise elemeyin, yaxud meslehetleşmeyin menası yoxudu, çünki onun qaçılmaz yolu menim yoluma çevrilirdi.
Qefilden ağlıma Kolricin1 fantaziyalarından biri geldi. Kimse yuxusunda görür, guya cennetde gezir, burda ona sübut kimi gül bağışlayırlar. Oyananda böyründe gül görür.
Men de bele bir şey elemek istedim.

- Bura bax, - ona dedim, - sende nağd pul var?

- He, - cavab verdi - İyirmi frank. Bu axşam Simon Jaklinskini «Timsah»a devet elemişem.

- Simona çatdır, o Karujda tebabeti öyrenecek, çoxlu xeyirxah işler görecek… Yaxşı, pullarından birini mene ver.

_____________
1. «Kolricin yuxusu» essesine bax

O, üç gümüş frankla xırda pul çıxartdı. Çaşqınlıqla gümüş pulu mene uzatdı. Men müxtelif deyerli, amma hemişe eyni formalı olan bu yararsız Amerika kağızını ona uzatdım. O, pula böyük maraqla

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>