çarpayının üstünde yür düzeltdi. Yastığı iki eliyle sıxcalayıb şişirtdi. Yeqor sobanın qabağına keçib elini qocanın küreyinin altına soxdu.

- Yapış boynumdan. Bax bele! Ne yaman yüngülleşmisen!

- Xesteliyi ne bilmisen...

- Ay seni, lap uşaq kimisen. Menim Kolkam senden ağırdı.

Qocanı çarpayıya uzadıb üstünü kürkle basdırdılar.

- Belke bir siqaret tüstüledesen? - deye Yeqor soruşdu.

- Yox, meylim çekmir. Aman Allah! – qoca derinden köks ötürdü. - Qışda ölmekden beter dünyada ne ola biler?..

- Eşi qoy oturmuşuq sen de! - Yeqor ciddi terzde onun sözünü kesdi. - Bele-bele fikirleri biryolluq başından at getsin. - O stulu çarpayının yanına çekib eyleşdi. - Dava vaxtı ecel menim de başımın üstünü kesdirmişdi. Dedim, he, bizimki de buracanmış, elvida! Hekim dedi ki, eger yaşamaq istesen, yaşayacaqsan, yox, istemesen, onda özünden küs. Menimse danışmağa heyim yox idi. Uzanıb fikirleşirem: “Kim yaşamaq istemez ki? Qeribe adamdı e...” İndi onun sözü olmasın, sen de uzan ve fikirleş: “Men yaşayacağam! Vessalam!”

Qoca zeif-zeif gülümsedi.

- Ver birini fısqırdım, daha keçib.

Yeqor siqaret verdi. Qoca tüstünü iştahayla sinesine çekdi. Birden bedeni gerildi, öskürmeye başladı. Öskürmeyi uzun çekdi.

- Birteher eledi meni... Tüstü nefes yoluma getdi.

Yeqor qısa qehqehe çekdi.

- Haran ağrıyır senin? - deye qarı soruşdu. Özü de qocasına nigaran, yazıqcasına nezer saldı.

- Her yerim ağrıyır... Her yerim. Ele zeiflemişem ki, ele bil bütün qanımı damarımdan çekibler.

Her üçü susdu.

- Yaxşı, men gedim, Stepan emi, - Yeqor ayağa qalxdı. - Gedim mal-davarı yemleyim, yoxsa indi dam-divarı yeyerler.

- Get, Yeqor, get...

- Axşamüstü vaxt eleyib baş çekerem sene.

- Gelersen.

Yeqor getdi.

- Bilirsen bu halsızlıq hardandı sende? Yemirsen, ona göre bu hala düşmüsen. Belke, bir toyuq kesim, şorbası dirçelder seni, he? Ne deyirsen?

Qoca fikre getdi.
- Lazım deyil, bir şey ki, dilime vurmayacam, niye telef eleyirsen?

- Eşi

<< 1 [2] 3 4 5 >>