Onun üzünün ifadesi ezemetli, ciddiydi.

- Bes Petkaya ne yetirim? - deye qarı gözünün yaşını silib xeber aldı; o da özünü toplayıb kövrelmemeyi qerara almışdı.

- Petkaya?.. Petkayla işin olmasın, o özü öz başını gücle saxlayır, bu aydan o biri aya birteher yetirir.

- Belke bişirim şorbanı, he? Yeqoru çağırım, keser.

- Yox, lazım deyil.

- Nedi, deyesen özünü pis hiss eleyirsen?

- He, qoy bir balaca nefesimi derim. - Qoca gözlerini yumdu, derinden, aramla, sakitce nefes almağa başladı. O, doğrudan da ölüye benzeyirdi; çöhresinde uzaqlıq, nese qeribe bir hereketsizlik vardı.

- Stepan? - deye qarı çağırdı.

- Hmm?

- Bele uzanma sen...

- Bes nece uzanım, axmaq? Men burda ölürem, bu da deyir bele uzanma. Nece uzanım bes, dombalım belke!

- Qoy onda Mixeyevnanı çağırım, üstünde dua oxusun.

- Eşi, redd olsunlar hamısı. Havayı yeyendiler. Gördüm ele sizin o Allahınızı, mene çox yaxşılıq eledi. Bica yere toyuğu da vereceksen Mixeyevnaya... Yaxşısı budur, Yeqora ver onu, qebrimi qazar heç olmasa. Doğrudan bu qiyametde qebrimi bes kim qazacaq?

- Tapılar, adam tapılar.

- “Tapılar, tapılar” deyirsen. Hardan tapılacaq? Sonra başlayacaqsan kendi bu baş o baş ölçmeye... Bele şaxtada kimdi qebir qazan? Zehrimar da vaxt tapdı gelmeye. Yayı buraxdı, qışda kesdirdi başımın üstünü.

- Niye bele deyirsen axı? Yoxsa ölürsen? Özüne toxtaqlıq ver.

- Ne toxtaqlıq? Görmürsen ayaqlarım soyuyur?.. Ay Allah, Allah! - Qoca derinden köks ötürdü. - Allah, eger varsansa, bu günahkar bendenin teqsirinden keç.

Qarını qeher boğdu.

- Stepan, bir az özüne gel. Yeqor sene demedi ki, ölüm haqqında fikirleşme?

- Yeqora ne var ki, öküz kimi sağlamdır. Ona ölme, denen, o da ölmesin.

- Onda bağışla meni, qocam, eger meni günahkar sayırsansa, xetrine deymişemse, atam, bağışla meni.

- Allah bağışlayar. - Qoca tez-tez işletdiyi ifadeni tekrar eledi. O yene nese vacib bir şey demek isteyirdi, amma qefilden baxışları deyişdi, çox qeribe baxmağa başladı,

<< 1 2 3 [4] 5 >>