narahatlığı bire beş artdı. Çetinlikle dillendi:

- Aqnyuşa, sen de meni bağışla... Men bir balaca şuluq olmuşam axı... Amma sünbüller, sünbüller nece dolub-daşırdı!.. Pitraq kimi. Ora bax, gör o küncdeki kimdi? Kim var orda?

- Hanı, ay Stepan?

- Odey, görmürsen! - Qoca dirsekleri üste qalxdı, vahimeli nezerlerle komanın küncüne baxdı. - Odur, bax, fikir ver, gör nece eyleşib?..

Yeqor axşam geldi.

Ağ, iti burnu tavana tuşlanmış qoca çarpayıda uzanmışdı. Qanı qaçmış sifeti hissiz, hereketsiz halda tavana baxırdı.

Onun başı üste eyleşib sakitce ağlayırdı.

Yeqor papağını çıxardı, azca fikirleşib ikonanın önüne geldi, xaç vurub dedi:

- He, bele-bele işler... Kişi öz ölümünü emelli-başlı hiss elemişdi.

<< 1 ... 3 4 [5]