yeniden gördükde sudan, güneşden, isti daşlardan ve denizden zövq alır; cehennem qaranlığına bir de qayıtmaq istemir. Geri çağırmalar, qezeb elametleri, xeberdarlıqların heç biri fayda vermir. Bir neçe il o, körfezin, parlayan deniz ve yerin, torpağın tebbessümü ile üz-üze yaşayır. Tanrıların fermanı zeruret idi. Merkuri gelib bu heyasız, sırtıq, azmış kişini zencirleyib, zövqünden ayıraraq zorla yeraltı dünyaya apardı. Orada ise Sizifin yuvarlayacağı qaya parçası - dövri taleyi onu gözleyirdi.

Siz ehtiras ve işgencelerinden Sizifin absurd qehreman olduğunu artıq anlamışsınız. Tanrılara etinasızlığı, ölüme nifreti ve tükenmez heyat eşqi onu bütün varlığın heç neye nail ola bilmeyeceyi aqibete – çox pis bir cezaya mehkum eledi. Sen deme, bu dünyanın fani ehtiraslarına verilen deyer yalnız bundan ibaretmiş. Sizifin yeraltı dünyadakı veziyyeti barede bundan başqa bize bir şey deyilmir. Unudulmamalıdır ki, mifler tesevvürler üçün yaradıldığından ele tesevvür ve texeyyüllerin özü onlara yaşamaq üçün nefes verir. Bu mife geldikde, biz bedenin bütün ezeleleri gerilmiş, kirli yanağını daşa söykemiş, çiynini hemin ağır daşa dayayıb ayağı ile özünü büdreye-büdreye dikelden birisinin palçığa bulanmış elleri ile uzalı qollarının dincini ala-ala böyük bir qaya parçasını dike doğru yüz defeden çox tükenmez seyle yuvarladığını tesevvürümüze getiririk. Semasız kainat ve derinliksiz zamanla ölçülen uzun-uzadı çabalarının sonunda meqsede nail olunur, verilmiş ceza yerine yetirilir. Sonra Sizif bir andaca daşın zirveden nece aşağı dünyaya düşdüyüne tamaşa edir. O hemin daşı dike doğru yene yuvarlamağa mecburdur. Sizif daşı yuvarlamaq üçün yamaca qayıdır.

Mehz Sizif hemin o qayıtma - fasile anında menim üçün maraqlıdır. Daşlara ağır zehmetle belece yaxın olan üzünün özü (yeni Sizifin üzü - ter.) artıq daşa çevrilmişdir! Men Sizifin ağır, hele bir az da endazeli addımlarla sonunun ne vaxt geleceyini bilmediyi ezaba doğru - aşağı endiyini görürem. Hemin fasile ve ya nefesini

<< 1 [2] 3 4 5 >>