hissiyyatlılığına tökürler, halbuki, dünen xainlikle beraber deyer kimi görürdüler - yanlış anlama, seni nezerde tutmuram ve yene yanlış anlama Ağdenizli filan deyilem, üstelik iyrenirem o hermofrodit diyardan deye de qeyd etdim mektuba - nolar mene Erzincandan yaz, Finikya senin olsun. Degenerasiyaya uğramamış münasibetlerden yaz deyib de bitirdim. Belke, kobudluq oldu, amma inden bele Ağdeniz söhbeti dinleye bileceyime inanmıram. Yaxşı bes, meğlubiyyetini qeyd edenlere ne demek lazımdı? Eslinde nümayiş marağı da var. Mühakime etmeyim, amma uşağın varlığına işlemiş bir sünilik var. En son kimi oxuyubsa mektubunda tamamile onun üslubu hakimdi. Her şey VİTRİN! Geleceyin insanını , insan münasibetlerinin hansı seviyyede olacağını diksinerek görürem sanki... bu da başqa cür bir boşluq! Ne deyirsen, çoxmu qeddar oldum yene?”

Mene gelib çatan son sözü bunlar olmuşdu. Sonra İstanbulda görüşmüşdük. O uzun ayrılıq döneminin hardasa yarısının keçdiyi delixanadan bir neçe istek qeydi, bir-iki qırıq-sökük xatire... Amma her an şüurumun bir küncündeydin.

Sonra qefilden görüşdük, heyat heç de qaldığımız yerden davam etmirdi. Sovrulmuşduq, qolumuz-qanadımız qırılmışdı. He, 1402-den beri universitetin qapısının önünden bele keçmemeye qerar vermişdim. Bilmediyim bir sahede ticarete girişmişdim. Tekstil gelirli sektor idi. Tanınmış markaların “geydirmelerini” istehsal edirdik. Üç ortaqla yaxşıca “start “ götürdük. Qazanmağa başlayanda , işin görüntüsü, elaqelerimizin rengi deyişdi. Ardınca, eşqler, ayrılıqlar, sovrulmalar girdi araya. Aylardı işsizem. Senin ölüm xeberini heyatımda yeni bir fırtınanın başladığı gün almışdım. Yeni, ne başını ağrıdım, darmadağın olmaqçun yaxşı seçilmiş bir gün idi.

Cenazen üste gele bilmedim. Belke de qorxurdum. Bir gece önce yağış yağırdı İstanbula. Yaz yağışı. Nedense seni xatırlatmışdı mene. Eve deyib söhbetleşe bileceyimize ümid etmişdim. Tapa bilmeyince de, yazdığım qeydi qapının arasından keçirmiş, kinoya getmişdim. Bu aylar

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 14 >>