sonra mende oturub danışa bilmek yanğısıydı.

Gecenin o saatlarında men qoltuğa yayxanıb film izleyerken, sen son defe heyata baxırdın qaranlıqda. Toxunan el, yığılan beden... Ve saatlarla o sahilde gülümseyerek baxırdın ulduzsuz göy üzüne.

O qeder ezginlik, o qeder incikliye baxmayaraq sene en çox gülümsemek yaraşırdı. Tek penah aparacağın yer misralar olmuşdu, deyilmi? Oxuduğun her şeirde, her metnde ölümünü görürdün. Ya da hardansa tapıb çıxarırdın. Çaresizliyine sığınır, ovuntu adaları qururdun. Masanın üzerindeki qeydler, şeirlerden sitatlar içindeki yaralara melhem idi sanki. Hemişe tekrarladığın bir bend düşür yadıma:

Yaşadım aranızda, artıq bitdi, insanlar!
Pisleri tanıdım ve sevdim yaxşıları.
Döyüş sona yetdi, tükendi bütün günler
İnsanlar!
Sizlerden biri. *
***

Küçenin sonunda yavaşıdın. Binaya giriş soldan sekkizinci blokda olmalıydı. Yükseklik qorxusu olduğuna göre günlerle ev axtardıqlarını demişdin. Addımların geriye gedirdi. İçindeki ürperti bedeninde titretmeye çevrilmişdi. Gözün seyriyir, ellerin ağırlaşmağa başlayırdı. Menzilin yaxınlığında polis maşının dayandığının ferqine vardığın zaman süretlendin. Sanki kimse seni arxadan iteleyirmiş kimi binaya saldı!

- Gözlerim hemişe seni axtarıb.

- Xeber tutanda burda deyildim.

- O sevimli dostun getdi , yoxdu artıq. Canına qıydılar. Ne qeder günahsız idi...

- ... ...

Seni keder dolu, boğuq sesle, ağlayaraq qarşıladı . Qucaqladın onu. Yeniden içini çekerek ağlamağa başladı. Heç cür ağlaya bilmirdin. Ellerinle gözlerini örtüb , sen de içini çekerek ağlamağa başladın.

- Gel, otur. Gör bize neler etdiler?

Yoldaşının yumşaq halı getmiş, uşağını itiren anaya çevrilmişdi. Her danışığı, iç çekmeyi, hadisenin neden, nece ola bileceyini yozmağı bunu deyirdi sene.

- Bilirsenmi, emelli-başlı şübhelenmişdik. Ses-semirinin heç çıxmaması, telefonda atama söylediklerin... O gece Camalın Affanla birlikde olması, sonrasa ortalıqdan qeybe çekilmesi. . Birce oydu

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 >>