Seni sevirem! Bütün yorğunluğuna baxmayaraq heyatın, üreyimin enerjisi heç bitmir... Seni severken böyüyürem...
Seni sevirem! Her seher yeni bir güne oyanıb, tekrar ve tekrar içimde eşqine şahidlik edirem... Seni her gece ve seher yeniden sevirem, köhnelmesin deye...

Ne vaxt yağış yağsa, ne vaxt güneş doğulsa, ne vaxt bir mahnı eşitsem, ne vaxt yuxu görsem seni xatırlayıram... Her nefes alışımda, seni sevdiyime özümü şahid gösterirem...Seni bütün zamanların kenarında sevirem... İndi ve bundan sonra hansı heyata keçse, ruhum orada da sevmeye davam edecek bilirem...

Biz heç tanış olmamışıq da, onsuz da doğulmuşuq kimi hiss edirem... Senden evveline dair xatirelerim ne oldu, ferqinde deyilem!

Senle tamamlayıram özümü, senle çoxalıram... Harada olsan ol, seni hiss edirem... Barmağın kesilse, menim burada canım ağrıyır... Sene toxunmadan, heç görmeden bele hisslerini anlayıram...Hansı yemeyi yesem, seversenmi deye düşünürem... Boğazıma düzülür loxmalar, hemişe yarısını sene ayırmaq isteyirem...

Seni sevmek, heyatın hele ümid dolu olduğunu xatırladır mene... İnanclarıma, inadıma, xülyalarıma sene olan sevgimle sahib çıxıram...

Bir möcüze kimi, bir yuxu kimi, sadiq bir dost kimi, hemişe heyatımda qalmağını dileyirem... Men seni sen olduğun üçün sevirem...Seni severek özümü tamamlayıram... Bu uzun heyat seferinde hemişe yanında olmağı isteyirem... Yaxşı ve pis ne varsa yaşanacaq, başdan qebul edirem... Seni severek daha çox inanıram eşqe... Ne günah işlemişsem, hamısının evezini sende ödemeye razı oluram...
Men seni ömrüm kimi sevirem...