Görünür, ömrüme yazılıb seni düşünmek. Nifret bele öldüre bilmedi senin xatirelerini.Planlamadığım anda sevincimin, kederimin, her şeyimin içine adın dolur. Küçelerde senle gezerken o izleri axtarıram. Addımlarımı o izlerle atmaq isteyirem. Geleceyimi keçmişime oxşatmaq isteyirem.
Ağlımı işğal etmisen.

Uşaqlığımı alıbmışsan elimden. Uşaqlıq xatirelerime qarışıb senin xatirelerin. Uşaqlığımı xatırlaya bilmirem.
Her cehdimde sen gelirsen ağlıma.O qeder öyreşdirmisen ki, özüne, yolda gedende bele sen olmayan insanları sen deye düşünürem.
Unutmaq isteyirem seni, xatırlaya-xatırlaya. Her defe senin xatirelerinin içinde eşelene-eşelene sene nifret etdirecek hadise axtarıram.
Tapmayanda seni unutmaqdan vaz keçirem.

Sen menim iki-üç rengden ibaret heyatımın üstünde şizofren ressamlar kimi rengler çırpmısan.
Meni qırmızı ile tanış etmisen. İndi etdiyim heç ne sensiz alınmır.
Sensiz üşüye bilmirem, geze bilmirem, xoşbext ola bilmirem, en esası, yaşaya bilmirem.
Dünen senin sevdiyin mahnıları qonaq etdim qulaqlarıma. Bütün mahnılar ayrılıqdan, derdden, kederden...
Anlaya bilmedim. Ve o mahnıya növbe çatanda gedişinle sıxdığın heyatımın suyu gözlerimden axdı.
Uşaqlar kimi ağlaya bele bilmedim. Böyükler kimi ağladım. Dimdik.
İndi qonaqlarım var. Boz rengde ağlayan tütün ve qırmızı rengli al şerab.
Qarşımda senin şeklin, qonaqlarımla senden danışırıq. Qonaqlarım o qeder dile tutdu ki, senden danışmağım üçün.
Tütün artıq eve gedir, hava ile onu yola salıram. Şerab qalacaq bu gece menimle, bedenimde.
Bir de men qalacam ömür boyu. Bütün danışıq boyu seni sevmeyi bele bacarmadım, deye bilmedim.