manqurt olunmağı xeberi gelib qebileye çatanda, onun en yaxın qohmları bele onu xilas elemek, ya satın alıb qurtarmaq istemirmişler, çünki bu, aplaindamın özünü yox, müqevvasını qaytarmaq demek idi. Revayetde Nayman-Ana kimi tanınan birce nayman qadını öz oğlunun bu bedbextliyi ile barışa bilmeyib. Sarı-özek efsanesinde de ele bu barede danışırlar. Qebiristanlığın adı da bununla elaqedardır - Ana-Beyit, ye’ni Ana meskeni.

Sarı-özeyin qızmar güneşinin döydüyü çölde ağır işgence çekenlerin çoxu dözmeyib ölürmüş. Beş-altı manqurtdan biri, ya ikisi sağ qalırmış. Onların ölümüne bais aclıq, ya susuzluq olmurmuş , onların axırına çıxan gün altında quruyub manqurtun başında get-gede amansızcasına sıxılan xam deve derisinein verdiyi dözülmez ezablardı. Qızmar güneşin şüaları altında durmadan sıxılan zif qulun qırxıq başını demir mengene kimi sıxırdı. Ezaba me’ruz qalan bu yazıqların ikinci gün tükleri uzanmağa başlayırdı. Asiyalıların düz ve cod tükü be’zen devenin xam derisine bitir, çox vaxtasa yol tapa bilmir, qayıdıb tezeden manqurtun derisine girerek onun ezabını daha da artırırdı. Bu sonucu işgence vaxtı mezlumların şüuru lap pozulurmuş. Juanjuanlar yalnız beşinci gün gelib onları yoxlayırmışlar ki, görsünler kim ölüb, kim qalıb. Esirlerden birini tapanda bele hesab eleyirmişler ki, meqsedlerine çatıblar. Ona su verir, qandal- kündesini açır, bir az sonra da qulluq eleyib güce getirir, ayağa qaldırırdılar. O, yaddaşını itirib dplainönüb olurdu qul manqurt, buna göre de adi sağlam qullara nisbeten bire-on artıq qiymetlendirilerdi. Hetta bele bir qayda varmış: öz aralarında vuruşma-zad düşende manqurt öldürülerse öz hemqebilelerine nisbeten üç artıq ödeniş verilmelimiş.

Manqurt kim olduğunu, hansı nesilden-qebileden olduğunu, adını, uşağlığını, atasını, anasını xatırlayıb yadına sala bilmirmiş–qerez ki, manqurt özünü insan kimi derk ede bilmirmiş. O, dilsiz-ağızsız heyvan kimi bir şey olduğu üçün tamamile müti ve tehlükesiz idi. Manqurt heç vaxt qaçmaq fikrine

<< 1 [2] 3 4 ... 12 >>