o biri terefden de bir juanjuan çıxıb onun yolunu kesmek istedi. Işi bele gören Nayman-Ana devesini qoparaqlayıb onların arasından keçdi. Ayaqdan yüngül Ağmaya onu vaxtında aradan çıxartdı, juanjuanlar dalda qalıb çığıra-bağıra, nizelerini oynadaraq onu qovmağa başladılar. Ağmayaya çatmaqmı olardı? Ağmaya Sarı-Özekde yel kimi qanadlanıb Nayman-Ananı bu ölüm-dirim qovhaqovundan uzaqlaşdırırdı.

İntehası, onun xeberi olmadı ki, elleri boşa çıxan juanjuanlar üreklerini soyutmaq üçün yazıq manqurtu o ki var döydüler. Ancaq ondan ne gözlemek olardı, ele deyib durudu:

- Deyirdi menim anamdı.

- Anan-zadın deyil! Senin anan yoxdur! Heç bilirsen niye gelib? Bilirsen? Isteyir ki, papağını çıxardıb başını buğa versin!–Onlar yazıq manqurtun canına qorxu salmağa çalışırdılar.
Manqurt bu sözleri eşidende qaralmış sifeti bomboz oldu. O, boynunu qısıb, papağından berk-berk yapışaraq, teleye düşmüş heyvan kimi yan-yöresine baxmağa başladı. Juanjuan ona ox-yay verib dedi:

- Qorxma! Al bunu!

- Nişanla görüm! - deye juanjuan papağını göye atdı. Ox papağı delib keçdi.–Gör ha! deye papaq sahibi teeccüblendi. Elinin yaddaşı hele de qalır!

Nayman-Ana yuvasından hürküdülmüş quş kimi düzde vurnuxur, özüne yer tapa bilmirdi. Bilmirdi neylesin, ne gözlesin. Görersen, juanjuanlar oğlunu sürüyle bir yerde onun eli çatmayacaq öz böyük ordularına yaxın yerlere aparacaqlar, yoxsa onu tutmaq üçün pusqu quracaqlar? Belece fikir-xeyalat içinde o, halay vurub gizlene-gizlene gezirdi, nehayat, pusub görende ki, juanjuanlar sürüden getdiler, çox sevindi. Nayman-Ana xeyli onların dalınca baxıb görenden sonra ki, uzaqlaşıb gözden itdiler, qerara geldi qayıtsın yene oğlunun yanına. Indi onun qeti fikri oğlunu eve aparmaqdı. Başına ne gelibse onun teqsiri deyil, neylesin ki, bexti bele getirib–düşmenler onu bu köke salıblar, ne olursa olsun anası onu qulluqda qoymayacaq. Qoy naymanlar görsünlelr ki, yadelli basqınçılar onların igidlerinin ağlını başdan çıxarıb nece rezil eleyirler. Qoy

<< 1 ... 9 10 [11] 12 >>