başqa allah yoxdur) ve qeti addımlarla deveye yaxınlaşdı, dizlerini qatlayıb hıxladı. Nayman-Ana elindeki heybeleri telesik alıxdan aşırıb deveye mindi, sesleyib onu dikledi. Ağmaya indi başa düşdü ki, qarşıda sefer var.
Bir neçe gün idi ki, Ağmaya yekneseq inleme kimi bir sesle, ayaqlarını asta bir xışıltıyla yere toxunduraraq ucsuz-bucaqsız Sarı-Özeyin çökekdüzeniyle yorturdu, yiyesi ona aman vermir, kimsesiz qızmar çöllükle haylayıb qovurdu. Yalnız geceleri dincelirdiler. Seher açılan kimi yene sövdegerlerin nişan verdiyi yerde böyük deve sürüsünü, manqurt pasibanı axtarırdılar.
Söz yox, Sarı-Özekde axtarıb adam tapmaq asan iş deyil, bele yerde adam qum zerresi kimi bir şeydir, yox,eger o, düze yayılıb otlayan böyük bir deve sürüsünün yanındadırsa, get-tez qıraqda otlayan develerden birini göreceksen, sonra da o biri develeri, axırda da gelib çıxacaqsan pasibanın izine. Nayman-Ananın ümidi buna idi.

Helelik heç yanda bele bir şey göre bilmemişdi. Artıq şübhelenmeye başlamışdı ki, belke develerin otlaq yerini deyişibler, belke Juanjuanlar o develeri satılmaq üçün Xive, Buxara bazarlarına gönderibler. Bele olsa, o pasiban ele uzaq yerlerden görersen bir de buralara qayıdarmı?

Bele hissler içinde qabağına çıxan alçaq tepeleri aşıb düze çıxanda birden qarşısında geniş bir dereye yayılıb otlayan böyük bir deve sürüsü gördü. şabalıdı develer alçaq kolluq ve tikanlığın arasında gezir, kol ve tikanların ucunu gemirirdiler. Nayman-Ana evvelce sevincinden ne edeceyini bilmedi. Ağmayanı hayladı, sonra qorxdu, manqurt olmuş oğlunu göreceyinden qorxdu.

Budur, sürü otlayır, bes pasiban hanı? Buralarda olmalıdır. Ve derenin o başında adam gördü. Uzaqdan kim olduğu bilinmirdi. Eliçomaqlı pasiban yüklü minik devesinin noxtasından tutub gözünecen basdığı papağın altından ona baxırdı.

Yaxınlaşıb oğlunu tanıyan Nayman-Ana özünü devenin belinden yere nece atdığını bilmedi.

- Oğlum, oğul bala! Seni axtarmaqdan elden düşmüşem! Men senin ananam!
Ve birden her şeyi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 12 >>