görenden sonra da xeyli fikir verib baxdı ki, görsün juanjuanlardan orda var , ya yox. Heç kesin olmadığını yeqin eleyenden sonra oğlunu sesledi:

- Jolaman! Jolaman! Salam!

Oğlu dönüb baxanda ana sevincinden içini çekdi, ancaq ele o deqiqe de başa düşdü ki, oğlu ele-bele sese dönüb.

Nayman-Ana yene de çalışdı ki, oğlunun yaddaşını diriltsin...

- Adını yadına sal, tap gör adın nedir? - deye yalvarıb onu qandırmaq isteyirdi. Bilmirsen meger atan Donenbaydır? Senin adın manqurt deyil, Jolamandı... Adını onunçun bele qoymuşuq ki, sen naymanların böyük köçü vaxtı yolda doğulmusan. Sen anadan olanda biz üç gün köçü saxlayıb dayandıq. üç gün toy-bayram eledik.

Ananın bu dediklerine manqurt oğlana te’sir göstermediyine baxmayaraq, danışığına ara vermir, boş da olsa, yene ümid eleyirdi ki, belke bu qaralmış şüurda bir qığılcım işare. Ne fayda ki, arvad qıfıllı bir qapını döyecleyirdi. Ana yene de öz dediyini deyirdi:

Adını yadına sal! Atanın adı Donenbaydı!

Sonra o götürdüyü ehtiyatdan onu yedirib içirtdi, oğlunu doyuzdurandan sonra ona layla demeye başladı.

Layla onun çox xoşuna geldi. Arvadın laylası onun üreyine yayılırdı. Xoşluqla qulaq asırdı, onun günden qaralıb codlanmış, donuq sifetinde ne ise canlı, ilıq bir halet emele gelmışdı. Bunu gören ana onu inandırmağa çalışdı ki, bu yerleri terk eleyib, ona qoşulsun, öz yerlerine qayıtsın, juanjuanlardan birdefelik canını qurtarsın. Manqurt ağlına vura bilmirdi ki, nece durub getsin, bes sürü ne olsun?

Yox, ağası deyib ki, sürünü gözden qoymasın...

Ve yene de Nayman-Ana pozulmuş yaddaşın o bağlı qapısını tekrar-tekrar döyeclemeye başladı, dediyini dedi:

- Yadına sal kimsen? Adın nedir? Senin atan Donenbaydır!

Ananın başı ele qarışmışdı ki, axşamın nece düşdüyünü hiss elememışdı, o vaxt ayılıb gördü ki, juanjuan deve üstünde sürünün o başına yaxınlaşır. Bu defe o, daha yaxındaydı, devesini de getdikce daha berk qovurdu. Nayman-Ana fürseti itirmeyib tez Ağmayaya mindi ve uzaqlaşdı. Ancaq

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 >>