gelirdi ki, onların personacları hetta geceler bir-birine qonaq gedir, bir-biriyle söhbet edir, bir-biriyle küsüşüb-barışırlar. Lap seninle menim kimi.

- Biz küsmemişdik ki, barışaq.

- Elbette, eledir. Ne ise… Her halda bu kitablar bir aile idi. İndi bir-birinden ayrılırlar, aile dağılır. Sabah heresi şeherin başqa-başqa yerlerinde, başqa-başqa evlerde, başqa-başqa adamların elinde olacaq. Bir de heç vaxt bir-birleriyle görüşmeyecekler. - Bir an susdu, sonra elave etdi - seninle menim kimi…

İlk defe görürdü Katibeni, ilk defe kim olduğunu keşf edirdi .

- Sen belesenmiş, - dedi. - Bes niye bütün böyük bunları mene evveller demirdin?

- Macal verirdin ki, içeri giren kimi atılırdın üstüme…

- Yaxşı, yene başlama…

- Yox, doğrudan eleydi de, işde ancaq resmi söhbetler, şunu götür, şunu qoy. Evde… ise… boğuq sözler, nefesin darıxıb kesilirdi az qala… sonra da… esnemelerin…

Bura gelerken ağlına da gelmemişdi O.-nun. Amma indi Katibenin qesdenmi, bilerekdenmi, ya qeyri-ixtiyari, ister-istemez oyatdığı xatireler onu coşdurur, hallandırırdı ve düşünürdü ki, Katibeyle heç vaxt yalın-yalxı döşemenin üstünde, qezetlerin üstünde, peren-peren sepelenmiş kitabların arasında sevişmeyib. Ayağa durub qolunu Katibenin boynuna dolamaq istedi. Katibe ehmallıca, amma qetiyyetle geri çekildi.

- Lazım deyil, - dedi. - Heç neyi qaytarmaq mümkün deyil. Axır vaxtlar seni az xatırlayırdım, heç yuxuma da girmirdin. Telefon etmek fikrim de yox idi sene. Amma üreyimin hansı bucağındasa bir istek qalmışdı ki, burdan hemişelik ayrılmaqdan qabaq seninle vidalaşmaq pis olmazdı. Neçe defe sınamışam, üreyimde bir şey tutanda, hemişe baş verir. Özün öz ayağınla gelib çıxdın. Yeni doğrudan menim getmeyimi eşitmemişdin?

- Canımçün yox. Tamamile tesadüfen gelib çıxdım. Bir iş de vardı…

- Ne iş?

İstedi qırmızı maşın haqqında danışsın, sonra fikrinden daşındı. Hem de ne danışa bilerdi axı, neyi izah ede bilerdi? Bu gün üç-dörd defe eyni maşını görüb? Ne olsun, görüb,

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 15 >>