eledi ki, qanrılıb geriye baxsın. Bir an dayandı, döndü, baxdı. Dar küçeni beleden-bele, sekiden-sekiye tutmuş iri, qırmızı bir limuzin düz O.-nun üstüne gelirdi, iyirmi beş-otuz metrliyinde idi. Ani, sövq-tebii xilas olmaq isteyiyle. O. özünü yanındakı qapıdan içeri saldı, qaranlıq dehlizin divarına sıxılıb gizlendi. Ele bil derhal maşının da süreti azaldı, uğultusu sanki yavaşıdı; hetta onun dayandığını düşünmek olardı. Amma qırmızı limuzin dayanmamışdı, intehası evvelkinden ferqli olaraq xeyli aramla hereket edirdi. O.-nun gizlendiyi qapıya yaxınlaşırdı.

…ve gelib düz qapının qarşısında dayananda O. qırmızı limuzinin içini de gördü. Maşının içinde heç kes yox idi. Sürücüsü de yoxdu, sükanın ardındakı yer bomboşdu.

***

…Zengli saatı hemişeki kimi 7-nin üstüne qoymuşdu. Amma saat zeng çalmamış özü oyandı. Qeribe yuxusunun üşütmesi hele canından çıxmamışdı. İki-üç saniyeden sonra şüuru durulub aydınlaşdı: öz evinde, öz yatağında olduğunu derk etdi. İndice gördüklerinin yuxu, qarabasma olduğunu anladı ve xefifce gülümsünüb başını buladı.

Yeni bir gün başlanırdı. Durub yuyunmalı, idman etmeli, üzünü qırxmalı çay içmeli ve işe getmeliydi. Bu gün göresi olduğu işleri düşündü, onların her gün tekrarlanan cansıxıcı ardıcıllığını xatırlayanda üreyi darıxdı. Yorğanı başına çekib yeniden yuxunun girdabına dalmaq istedi. Amma bunu bacarmadı ve birdefelik tesdiq olunmuş ömür cedveline riayet ederek sıçrayıb yataqdan qalxdı.

Yarım saat sonra tek-tenha yaşadığı menzilinin qapısını açarlayıb pillekenle dördüncü mertebeden enmeye başladı. Beş deqiqeden sonra 7 nömreli avtobusa minib metro stansiyasının yanında düşmeli, metronun üç stansiyasını keçib dördüncüsünde çıxmalı ve yüz metr mesafeni piyada addımlayıb idaresine çatmalı idi. On sekkiz il idi ki, şenbe-bazardan ve bir aylıq mezuniyyet müddetinden başqa her gün eyni vaxtda, eyni saat ve deqiqelerde eyni minik vasiteleriyle eyni marşrutu qet edirdi.

Siqaret yandırıb evinin çöl qapısından eşiye çıxan kimi

<< 1 2 [3] 4 5 ... 15 >>