kimi oldu. «Ya belke bu eyni maşındır, meni teqib edir». Yene de öz ferziyyesine güldü. «Ay hay. Meni teqib edir! Qeribe teqib üsuludur, keçdiyim yerlerde gelib durur. Hetta yuxumun içine de yol tapıb». Amma onu da düşündü ki, işdi-şayet bir de bu qırmızı maşını görse hökmen nömresine diqqet edecek. Onu da fikirleşdi ki, neden «bu qırmızı maşın» ifadesi geldi ağlına? Demek müxtelif yerlerde ve hetta yuxusunda gördüyü qırmızı limuzinleri eyni avtomobil sayır.

Bu qeribe, menasız ve mentiqsiz düşünceler beynini ele doldurmuşdu ki, ömründe belke de ilk defe öz dayanacağını ötürdü, bir de gördü ki, vaqonun qapıları bağlandı, qatar hereket etdi ve elan olunan dayanacaq onun düşeceyi deyil, ondan sonrakıdır. Gelen dayanacaqda vaqondan çıxdı, bir az gözleyib eks istiqametde geden qatara mindi ve lazım olan yerde düşdü. Dırmanan pillekenle yer üzüne çıxdı. Yaylı qapılardan keçib küçeye addımını basan kimi sekinin qırağında qırmızı limuzini gördü ve bu sefer heç teeccüblenmedi de. Sanki onu yeniden göreceyine heç bir şekk-şübhesi yoxdu. Bu defe adamsız boş maşının nömresine diqqet eledi: 19-91.

İdarelerine teref addımladıqca düşünürdü: gören qırmızı maşın da menim dalımca idareye gelecekmi? Ya idareme çatanda onu orda görecem? Yox, bu mümkün deyildi. İdarenin yegane yolu bu küçeden keçirdi, demeli ora yollanırsa gelib menim yanımdan ötmelidir ve o zaman men sürücüsünü de görerem. Bu da yuxu deyil ki, sürücüsüz hereket elesin…

Yanından keçen maşınlara diqqet edirdi, aralarında qırmızı limuzin yox idi. İdarelerinin qabağında xeyli maşın park olunmuşdu, amma onların arasında da qırmızısı yox idi.

Liftle sekkizinci mertebedeki iş otağına qalxdı. Otağının pencereleri heyete baxırdı. İlk defe olaraq buna heyfsilendi. Pencereden küçeye baxsaydı aşağıdakı maşınlara göz qoyardı. «Menim de deyesen başım xarab olub. Bu qırmızı maşın niye meni maraqlandırmalıdır axı...».

Bütün günü redaksiyanın işleriyle meşğul oldu. Sabahkı qezetde çıxacaq metnlerin korrekturasını

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 15 >>