Artıq getmek vaxtı, yalnız getmeler qaldı mene arxama bele baxmadan getmeler..
Yapışa bilmediyim bir şey vardı elbet heyatda, vaxtsız gelen insanlar vardı.. Sevmeler ağır idi, ürek qaldıra bilmedi.. Bir şey eskik idi, azaltdı ve istehlak etdi bu üreyi..

Bax gedirem,
Bir şey demeden,
Arxamı dönmeden,
Şikayet etmeden,
Yol ayrılmış görmeden gedirem..

Belke gedirem, amma bil ki istemeyerek. Gözyaşlarımı hiss edirem içimde bir yerdeler, o nece bir yerdir, terifsiz bir acı verir ki men bu ağrını sırf layiq olduğumu düşündüyümden yol tapıb da süzülmelerine icaze vermirem. An gelecek tuta bilmeyecem düşecekler, gözlerimi qırpmadan uzaqlara baxarken ele isti axacaqlar ki bilirem yanacaq bedenimi..

Ne küslük var ne peşmanlıq var üreyimde
Gedirem sanki senin yanında
Sesin uzaqlaşar her bir addımda
Ayaq icaze qalmadan gedirem..

Sene gelmek ya da senle gelmek sehv idi amma neye göre kime göre sehv idi onu soruşma men bele bilmirem..

Layiq olduğum yaraları qanatmaya gedirem. Bu yalnız seni mensiz buraxmaq, men senle yanmağa gedirem. Üç qepiklik dincliyimizi narahatlığa boğmağa gedirem.. Özüme ve sene en böyük haqsızlığı etmeye gedirem..

Seninle ola bilmeyeceyimi bilmenin qehrine, doya doya, qanaya qanaya ağlamaga gedirem.
Yazdığım setirler ellerimi yandırır, talan olur her bildiyim, viran inandıqlarım..

Geldiyim tek üreyinde qırılmadı
Könül quşu mahnıdan yorulmadı
Mene kimse senin kimi sarılmadı
Işıgımız sönmeden gedirem..
Bil ki gedirem..

Sene faydası yox amma bir sen daha doğulur, men özümü sende öldürmeye gedirem..