Seni sevdiyimi özüm de bilmirem.

Bilirsen? Men heç vaxt sevginin ne demek olduğunu bilmemişem..Sadece sevenlerden eşitmişem, sevenlerin keçirdiyi hissleri.He, bir de yazıçıların yazdığı roman qehremanların dilinden bilirem.İnanırsan, heç vaxt sevgi qedehinden eşq şerabını içmemişem.Ta ki, seni bilene qeder.Seni sevdim? Bilmirem.Bes hisslerim? .Sene qarşı olan hisslerime ne ad verim, bilmirem. Sesin mene o qeder doğma gelirdi ki...Bilmirem.Meni çox sevdiyini deyirdin. Mensiz ola bilmeyeceyini deyirdin.Menim üçün öle bileceyini bele dedin.Buna and verdin.Sene inanmaq isteyirem.Hem de çox isteyirem. Amma, meni qınama,inanmıram.Yalan olacağından qorxuram.İnanmağı o qeder çox isteyirem ki...Her şeye özüm son qoydum.Çünki, bunun sonu olmadığını bilirem..Bir neçe gün bundan evvel her şey bitmişdi.Unutmağa çalışırdım seni. Unutmaq meyer ne qeder çetin olurmuş ? Sesini eşitdiyim an sene ehtiyac duyuram.Yanında olmaq, ellerini tuta bilmek isteyirem.Gözlerine baxmaq, orda özümü görmek isteyirem . Ellerin saçlarıma sığal çeksin, saçlarımı oxşasın isteyirem .İsti nefesin üzümde gezsin, gezdikce de tellerimi qarışdırsın isteyirem.Sesini qulaqlarımda bir daha, bir daha duymaq, duyduqca da üreyim yerinde pır-pır atsın isteyirem. Başımı sinene qoyub üreyinin sesini dinlemek, sadece tup-tup deyil de, öz adımı eşitmek isteyirem. Bununla seni sevib-sevmediyimi bilmek isteyirem.Eh...Amma, bütün bunların ola bilmeyeceyini yaxşı derk edirem.Ümumiyyetle, bunun olması mümkün bele deyil.Belke de bele olmağı daha yaxşıdı, bilmek olmaz.Allahdan seni mene unutdurmağını dileyirem.Buna yalnız Allahın gücü yeter.Bilirem, bu mektubumdan heç vaxt xeber tutmayacaqsan.Heç vaxt bilmeyeceksen, sene olan hisslerimi.Heç vaxt...
Sağlıqla qal, menim sevdiyimi bele bilmediyim, amma, mene canım qeder yaxın olan insan...