Çox esebiyken bele
Sakit olma zeruriliyinden yoruldum

Hıçqıraraq ağlamaq isteyerken Gözyaşlarımı içime axıtmaqdan Deli terefinden severken içimden dağlara denizlere esen küleye torpağa quşlara Sevirem deye qışqırmaq isteyerken Susmaqdan yoruldum

Mavinin her tonunda itmek isteyerken
Qaraya esir olmaqdan yoruldum
Özümden yoruldum

hemişe güclü olmaq ne çetindir hemişe mesuliyyet sahibi olmaq Her vaxt haqlı olmaq
Herseyi bilmek mecburiyyetinde olmaq
Ruhum yoruldu

genc olmaq
Gencken yetkin olmaq
Çox çetin ki yoruldum

ömürümü...
Sabahlarımı...
Ümidlerimi...
Duyğularımı...

Geri dönüşü olmayan bir tuneldeyem Oyunun adı heyat
Baş rolda men Kömekçi oyunçular sevgi eşq ağrılı keçmiş senari mövzusu Herseye rağmen Xoşbext Olma Seneti Ve oyun bitdi. Perdeler endi işıqlar söndü
Özümden yoruldum.

Artıq yapışdığım Güvendiyim Yanındayken özüm olduğum Maska taxma ehtiyacı hiss etmediyim Ağlamaq istediyimde azadca ağladığım Qışqırmaq istediyimde sevgimi Serhed tanımadan qışqırdığım Sen varsan

Artıq Oyunun ikiçi perdesini açdım
Her yer par-par
Saçların bal rengi gözlerin ümidim
Senin sevgin sabahlarım

Özümden yorulduğum yerde seni tapdım...