Uşaqlar bizim geleceyimizdir.Bilirem,şablon seslendi.Geleceyimizin hansı tehlükelerle qarşı-qarşıya olduğundan xeberiniz var?!Bu günün valideynleri övladları üzerinde atalıq-analıq borcunu nece ödeye bilirler?Sadece,bir instinktiv borc kimi,yoxsa... Beli,bu «yoxsa»nın ardında bize qaranlıq qalan bir çox meqamlar gizlenir.Meselen,valideynler arasında yaşanan qalmaqal,övlada qarşı biganelik,serialların ucbatından uşağa vaxt ayıra bilmemek,övlada kitabı,inceseneti sevdirmek evezine axmaq söyüşler öyrederek “Menim kişi balam,görün nece söyüşler söyür” deyerek fexaret duymaq ve s. Göründüyü kimi,saydıqca bitmez...Netice ise ya cinayetkar,yaxud da depressiya...Maraqlıdır,niye bele eminlikle danışıram?!Yaxınlarda balaca bir qızın üreyinde illerdir yığıb saxladığı,heç kese danışa bilmediyi ailedeki problemini kağıza yazıb mene mektub şeklinde teqdim etmesini istedim.Heç bir redaktesiz,filansız mektubu olduğu kimi size teqdim edirem: “Hemişe mehriban valideynlerimin olmağını istemişem.Amma teessüfler olsun ki,bu heç vaxt olmayacaq.Menim şexsen atama qarşı mehebbetim yoxdur,hetta onu ata adlandırmaq da istemirem.Uşağını tehqir eden,onu vehşicesine döyen,gözleri qarşısında anasına zülm eden bele atanı sevmek düzgündürmü?!Men bu deqiqe oxumaq haqqında düşünürem.İsteyirem peşem olsun,bu zülmlerden canım qurtulsun,her şeyi unudum.Bu her bir insan üçün acı olar ki,gözünün qarşısında atası bacısını,anasını döysün,adama pis tesir edir.Hetta uşağına deyesen ki, “seni öldürüb basdıraram”.Bir insan ki,qız uşağını araq,siqaret almağa mecbur edirse,bunu ne adlandırmaq olar?!Bizim aile beledir.Men oxuyub peşe sahibi olacam ve anama,bacıma,neneme kömek edecem.
Mektubu oxuyandan sonra gözlerim dolsa da,sevinirdim.Çünki bu tekce onun yox, bütün azerbaycanlı ailesinde eyni problemi yaşayan uşaqların,yaxud yaşaya bilme ehtimallı ailelerin ede bilmediyi etirafı idi.Sevinirdim,çünki yazını oxuyan her bir vicdanlı şexs düşünüb netice çıxaracaqdı.
O qızın cemi 10-12 yaşı olar.Lakin

[1] 2 >>