sıvasın on beş geceni
qam-lar şimdi özge ayrılıqla çıxsın pişvazıma
almalar irilib dervişin qoyun qoltuğunda mekanımı ruhlasın

3. inanmazsan

ey dadi-bidad danende dehan derviş d…

seyr eylersem taxtı silkinir beylerin
yer-yerinden oynar ot yaşılından yaşıllığından
herleyib qaramatlığı can gecikdiren
qorxar yazıya diksiner pozuya ay can ay can

vaxt ötür direnir sesimde qesdim eyvallah
ne bereketdir bu minvalla tekleyirem şumeri
dost yerini terk eyleyim geldim özgeliye
özgürlüye sitem çekdim senden uzaq sözümde

men bele oğlan deyildim inanmazsan
iç deyende ışığım vardı dış deyende taşım
skifleri azdıranda kimmerlerden küsende
saklar mene tene edib atımın burnundan öpende
çölün-düzün azarıynan hemhaldı seriştem nefesim

qesd eler çerxi-felek
peren-peren saldı azını-çoxunu
toxumu bir ovcumda sene tutardım derviş baba
bir elimde gün doyanda ışıq tenhalaşanda
ortada men vardım. şamandım eyvallah

4. moğol atları

ey dili qafil fil faili mechul fani f…

üfüqlerin qızartdağı altındakı aziyadan
sıx yallarında rüzgar oynayan
paçaları arasında erkek derilerinin siyah rengi
ter kokusuyla parlayan o moğol atları
bir ermişin ilk duşu da olsa qailem qafil

tanrıya «yaradansan» söyleyen bir dil
sarılırken sükutuna uyurken aşqın fenasına
qaranlıqda yorduğu yolların yovşanlı başında
teze namaza durmuş erlerin erze ermağanı eridiyinde
deyir yurdun yaxınını qokusundan qallıyar

sırtında seyre dalmışlarla dağlara daşmış
bilmem ne qaldır kı qafdan qarsa qamların qiblesi qanar
moğol atlarından alma qokusu geler keçilen gedikler geneler
gelinler körpesini gerdeyinde kelmeleyer komalar
moğol atlarının kişnertisi könlümü kiseler

5. yapılan tören

ey dili qafil fil faili mechul fani f…

dayanıb dururam bir vergül vaxtı
sebrimi boy-buxunuma çekirem – çökürem
bir sözün vüsalına qovuşmağa
daha can atdıqca
dimdiyini uzadan qarğaburun bir herf
meni caynağına alıb götürür qerib

sözün olmasın qafilim
ölümün hansı sözün

<< 1 [2] 3 >>