zamanlar bizim meqsedimiz doktrinalar esasında inanc ortaya qoymayan, heqiqete özünemexsus çağırışlarla insanları celb etmeyen universal esalı ruhsal praktikanı axtarıb tapmaq idi. Bu fundamental ruhsal, menevi praktika tenqid etmek, araşdırmaq, hetta şübhe altına almaq üçün ali fikirleri şerh etmek ve menalandırmaqla yanaşı, hem de her hansısa bir dini sistemden kenar yol olmalı idi.

Sufizmin ve “Qur’an”ın bütün yuxarıda göstermiş olduğumuz kriteriyalara cavab vermesi evvelce bize teeccüblü geldi. Ona göre ki, ekser hallarda mescidlerde ve İslam tedqiqat institutlarında çalışan alimlerin bu kriteriyalar ile razılaşmadıqlarının yaxından şahidi olmuşduq. İndi burada heqiqetlerin növlerini araşdırmaq niyyetinde deyilik. Onsuz da onları saymaqla qurtarmaq mümkün deyil. Lakin getireceyimiz bir neçe açar sözler özünde heqiqeti ehtiva ede biler: fitret, iman, teqva, insan, Haqq, qelb, ruh, nefs. Bu kimi terminler mövcudluğa şerait yaradan metafizik aletler destidir. Onlar reallığın strukturuna ve tebietine nezer salmağımızı mümkünleşdiren qavrayış aletlerine benzeyirler.

Metafizik prinsip tesdiq edir ki, informasiya ağılla hökm ederek fiziki tezahürü yaradan enerjini idare edir, yöneldir (kursiv müellife mexsusdur – ter.). Fiziki dünyada bunun en böyük delili heyatın herfi dili DNT-dir.

Hemçinin ereb dilinde beşeriyyete nazil olunmuş “Qur’an” da heyatın dilidir. Onun DNT-si müxtelif veziyyetlerde dörd herfle tertib olunan dilin samit kök sisteminden dnt-nin strukturuna oxşar şekilde istifade edir.

“Qur’an” bizi mövcudluğa getirmiş Yaradıcı Qüvveden bizi agah eden ve bize mövcudluğumuzun şertlerini başa salan ruhani kommunikasiya kimi götürüle biler. Ona göre ki, o, aksiomatik prinsipleri ve qelbin elmini ifade edir.

“Qur’an”ın menbe kodu sufilerin çözmeye çalışdıqları ve orijinal yaradıcılıqları ile ifade etmekde davam etdikleri fundmental dile ve ya emeliyyat sistemine çevrilmişdir. Bu, ruhaniyyat ve insaniyyetin en gözel keyfiyyetlerini özü ile

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>