Bir gün Peyğember efendimiz Cebrayıl
eleyhisselamdan Cehennemi soruşdu.
Cebrayıl eleyhissalam da uzun uzun
Cehennemi izah etdi. Peyğember
efendimiz Deyilenlere döze bilmeyib huşunu itirdi. Ayildiginda buyurdu ki:
- Ey Cebrayıl, bele şiddetli, felaket olan
yere menim ümmetim girecek mi?
- Beli. Ümmetinin böyük günah
isliyenleri Cehenneme girecek.
Bununcun Peyğember efendimiz çox ağladı. Cebrayıl eleyhissalam da ağladı.
Sonra otağına çekildi. Yalnız namaz
üçün çöle çıxır bunun xaricinde
kimseyle görüsmürdu.
Peyğember efendimizin çöle cixmadigi
üçüncü günü Resulullahin qapisina gelib onu sesleyenlere bir cavab
gelmirdi.
Sonra Selman-Farsi geldi. Ona da bir
cavab verilmeyince, agliyaraq hezreti
Elinin evine gedib veziyyeti izah etdi.
Hezret-i Fatime derhal xaneyi-seadete teref qacdi.
- Ey Allahin Elçisi menem qızın Fatime,
dedi.
Peyğember efendimiz o anda secdede
ümmeti üçün ağlayırdı.
Hezreti Fatime, qapı açılıb iceri girince atasının aglamagdan üzünün
saraldığını gördü.
- Atacan size bele ne oldu? deye
soruşdu.
Peyğember efendimiz buyurdu ki:
- Ey Fatime, mene Cebrayıl gelib Cehennemi, tebeqelerini izah etdi.
Ümmetimden böyük günah isliyenlerin
Cehenneme atilacagini bildirdi, meni
Agladan kederlendiren budur.
Sonra Hezreti Fatime, ümmetinden
günah isliyenlerin Cehenneme nece gireceklerini soruşdu. Peyğember
efendimiz bele izah etdi:
- Günahkarlar tutulub Cehenneme
aparılarken, "Ya Muhemmed" "Ya
Muhemmed" deye qışqıraraq gederler.
Lakin, Cehenneme yaxınlaşıb Cehennem meleklerini görünce, bunu
unudarlar.
Melekler:
- Sizler kimlersiniz, deye
soruşduqlarında
- Biz, özlerine Quran enmiş olanlardan ve Ramazanda oruc tutanlardaniq,
deyerler.
Melekler de:
- Qurani-Kerim Muhemmed
eleyhissalamın ümmetine enmişdir,
deyerler. Bundan sonra Peyğember efendimizin
adını xatırlayıb
- Bizler Muhemmed eleyhissalam
ümmetindenik, deyerler.
Melekler de:
- Qurani Kerimdeki Allahu tealaya üsyankar olan keslerin hallarını

[1] 2 >>