Mehkemede seksen yaşlarında yaşlı cütlüyün veziyyeti ürek ağrıdırdı.
Adam inadcıl baxışlarla, susqun nenenin ağlamaqdan çuxurlaşmış gözlerini ve bezgin baxışlarını süzürdü. Hakim sesiyle, yaşlı qadına: "İzah et xala, niye boşanmaq isteyirsen?
"Yaşlı qadın, derin bir nefes aldıqdan sonra yaylıqla ağızını aralayıb, qısılmış sesiyle danışmağa başladı: "Bu insan 50 ildir bezdirdi heyatdan."
Sonra uzun bir sessizlik hakim oldu, mehkeme salonunda.
Sessizlik, bu cür xeberleri her gün başlıq eden jurnalistlerden birinin flaşıyla pozuldu. Kim biler nece bir başlıq atacaqdılar, yaşanmıs 50 ilden sonra? Çox sayda jurnalist izleyirdi iddianı. Qadın neler deyecekdi? Her kes, onu dinleyirdi.
Yaşlı qadının gözleri doldu ve davam etdi: Bizim bir sedef çiçeyi vardı, çox sevdiyim. O bilmez. 50 il evvel idi. O çiçeyi mene verdiyi çiçekler arasından qopardığım bir yarpağı tohumlamıştım, ele böyütdüm.
Balamız olmadı onları balam bildim. Bir müddet sonra çiçek qurumağa başladı.
O zaman ehd hesr etdim. Her gece güneş doğulmamışdan evvel, bir qab suyla sulayacağam onu. 50 il oldu, bu insan bir gece qalxıb bir defe de bu çiçeyi men sulayım demedi.
Taa ki keçen geceye qeder. O gece taqetim kesilmiş yatıb qalmışdım. Men, bele bir adamla 50 il keçirdim.
Heyatımı, ümidimi, her şeyimi verdim. Ondan heç bir şey görmedim.
Bir defe olsun, menim bildiyim vezifelerden birini etmesini gözledim. Onsuz daha yaxşıyam, and içerem
Hakim yaşlı adama dönerek:
"Deyeceyin bir şey varmı, bey?" dedi.
Yaşlı adam çelikle çetin getdiyi kürsüye, o ana qeder günahlandırılmağın utancaqlığını hiss etdiren üz ifadesiyle, hakime yöneldi.
Danışdı: "Esgerliyimi Reisicumhur köşkünde bağban olaraq etdim. O bağçanın, görkemli görünüşüyle böyümesi üçün emeklerimi verdim.
Fadimemi de orada tanıdım. Sedefleri de. Ona en gözel çiçeklerden buketler verdim. İlk evlendiyimiz günlerin birinde, boyun ağrısı sebebiyle, onu hekime apardım, hekim çox uzun müddet oyanmadan yatsa, boyundakı eheng sertleşer, pisleşer

[1] 2 >>