Günler saralmış yarpaqlar kimi bir-bir ayaqlarımın dibine tökülerken, men her gece gözlerimi qaranlığa dikib senin aydınlığını gözledim. Sen yox idin. Minlerce addım atdım bu şeherin her guşesinde. Her parkı, her ağacı ezberledim. Sevdaya qovşanmış her bir yerde senin adını axtardım. Evlerin divarları bir-bir üzerime yıxıldı. Üzerime yıxılmış sevgi acısını üreyimin derinliyinde hiss ederken meni bu acıdan dartıb çıxaracaq ellerini axtardım. Gözlenti şe`rleri yazdım. Kimisine ucadan, kimisine sessizce söyledim. Qaranlıqlara qışqırdım hesretimi. Sesimi duyarsan deye gözledim. Senden gelecek bir tek xeberi gözledim. Saatlar esrler kimi geldi. Çağıran her telefon zengini üreyimin çağlayan atışları ile götürdüm. Senden başqa duyduğum her sesde eyni xeyal qırıqlarını yaşadım. Onlar meni, men ise seni duymaq isteyirdim. Seni axtarmaqdan yorğun olmuş bedenimi qaranlığın qucağına uzatdım her gece. Bir göz qırpımında seherin açılması üçün yuxuya getmeyimi istedim. Bacarmadım. Seheri gözlerimi bağlamadan açdım. Her gece sakitce ayaq sesleri dinledim, belke gelen sen olarsan deye. Her yağışla birge hüzn de yağdı üreyimin üzerine. Buludlar yalnızlıq remzi idi menim üçün. Meni isladan yağış damlaları olmadı. Men her mövsümde senin yoxluğun ile islandım. Heyat bahara çiçeklerini açaraq xoş geldin deyirdi. Uzun qış aylarından sonra gelmez sandığım köçeri quşların da döndüyünü gördüm. Sen yox idin. Her avtobus, her stansiya adresim oldu. Her hansı bir avtobusdan düşersen deye sandım. Avtobuslardakı her bir kese seni görerem deye baxdım. Adı bilinmeyen qesebelere getdim senden bir iz tapmaq üçün. Denizin sonsuz dalğalarına ümid bağladım. Limanlarda keçirirdim gözlentilerimi. Her zamanda olduğu kimi limanlardan sen olmadığın gemiler keçdi. Gözümden bir tek damla yaş axmadı. Onlar sene qalmalı idi. Heç kimseye söylemedim hesretini. Gözlentini kimseye anlatmadım. Fırtınalar qopdu üreyimde, dalğalar qovdu xeyallarımı. Sığınacaq bir liman, yaşlanacaq bir köşe axtardım. İçimi açıb tökecek

[1] 2 >>