Men 22 yaşında cavan bir qız idim.Her gün tezden
durub işe gedirdim.Ve her gün yolda bir yaraşıqlı
oğlanla qarşılaşırdım.İçimden hemişe'kaş bu oğlan
menim qismetim olaydı'deyerdim.Men ona heyran
idim,bir başqası ise mene.Hemin oğlanla da her gün
qarşılaşırdım.Ve bir gün o menim qarşımı kesib,meni
sevdiyini söyledi.Bu oğlan menim heç xoşuma
gelmirdi.Ve men onu heç düşünmeden redd etdim.O
ise buna baxmayaraq,meni hemişe seveceyini
söyledi.Men ise beyendiyim o oğlanı düşünürdüm.Bir
gün ise o mene yaxınlaşıb menimle tanış olmaq
istediyini söyledi.Men inana bilmirdim,menim üçün
möcüze baş vermişdi.O menim qarşımda idi ve mene
seven gözlerle baxırdı.çox keçmedi,ailelerimiz de razılıq
verdi ve biz nişanlandıq.Her gün meni evin qarşısından
götürürdü ve biz birlikde işe gedirdik.Bir gün yene men
evin qarşısında onu gözleyirdim.Zeng
vururdum,telefonuna zeng çatmırdı.Birden bir qız mene
yaxınlaşdı ve dedi:
-Xanım,meni sizin nişanlınız gönderib.O xestexanada
ağır veziyyetdedir.Ve sizi gözleyir.
Tebii ki,men inanmadım.Yene de zeng etdim ve yene de
telefonuna zeng çatmırdı.özümü itirdim.Tez qızdan
onun hansı xestexanada olduğunu soruşdum.O ise
maşının yaxında olduğunu ve bizi ora aparacağını
dedi.Biz maşına getdik.....................
Men gözlerimi açdım.Qarşımdakı ise nişanlım deyil,bir
vaxt meni sevdiyini etiraf eden,menimse düşünmeden
redd etdiyim oğlan idi.Men heç ne başa düşe
bilmirdim.Birden sanki ağlım başıma geldi.Ve nişanlımın
xestexanada olduğu yadıma düşdü.Mense onun yanına
getmek istedim.O ise meni buraxmadı.Meni aldadıb
qaçırdığını söyledi....
Mense ona nişanlı olduğumu ve nişanlımın gelib onu
öldüreceyini söyledim.Ve hemin vaxt qapı
döyüldü.Atamgil ve nişanlım içeri girdiler.Ve menim
ailemle oğlanın ailesi arasında dava *qışqırıq
başladı.Men ise qaçıb nişanlımı qucaqlayaraq meni
burdan aparmasını istedim.O ise meni iteledi.Men onun
ayaqlarını qucaqladım ve heç ne baş
vermediyini,menim yene hemin insan

[1] 2 >>