, gelinin sebri tükenirdi. Açıq –
açıq bildirirdi ki, daha döze bilmir.
Babek ise ne et, ne balıq idi. Bütün baş
verenlerin xaricinde idi. Ne danışır , ne dinir . ele
bil bunlar qonşunun anasının başına gelmişdi.
Bilmek olmurdu ki, ne fikirleşir.
Sadiq ise, bu iki ay erzinde anası ile
maraqlanmırdı. Her gün eve içkili gelir, yatır ,
seher de durub heç bilen yox idi hara gedir.
Bütün bunları xatırlayır. Ele bil üreyini
deşirdiler. Böyük oğlu işle elaqedar Genceye getmeli
olur: Oğlanları da orada yaşayırdılar.” Ana, seni
aparım bacımgile, uzaq yola çıxmaq olmaz sene,
yoxsa aparardım. Gedim gelim bir on günlük işim
var orda. Gelib aparacam seni”. O geden olmuşdu.
Artıq ay yarım idi gelmirdi. Heç zeng de elemirdi.
Arada gelib evine baş çekir, yene Genceye qayıdırdı.
Evine baş çekende , ona deymirdi.Qızı :” Ana ,
İqbala zeng elemişdim, dedi gelin xestelenib, sistem
qoyurlar, bir az qalacaqlar oğlugilde, ne bilim ele
dedi” . Sonra ses – soraq gelmedi. Mesele aydın idi.
İqbal da Sadiqin etdiyini etmişdi. Sadece bir az
yumşaq formada. Sadiq İqbalın üstüne, İqbal da
qızının üstüne atmışdı onu. İndi de dalınca gelen
yox idi. Qarı özüne yazığı geldi. Ağlamğa başladı .
Qeher onu boğurdu. Heç ecel de gelmir, ona da
lazım deyil. Axı niye hamı ondan bezib?
Seher düşündü- daşındı qızına dedi:” Ne
qeder küreken qapısında yaşamaq olar? Men
getmeliyem. Gedim Sadiqin yanına , nece olsa er
evimdi- öz ayrı otağıma , heç onlarla üz –üze
gelmerem. Heç biri ile danışmayacam. Tek
yaşayacam. Öz otağım , öz televizorum, öz
yemeyim, öz içmeyim. Heç birinize eziyyetim
deymesin”.
Indi de dediyi kimi, tek idi, tek yaşayırdı.
O , tekliye mehkum idi. Heç kim, heç bir övladı onu
dayandırmadı, o tekliyi seçende heç biri dillenmedi.
Bu taleyin hökmü idimi, onun sehvi idimi...
bilmirdi. Gözlerini boşluqdan çekdi. Pencereye
yaxınlaşdı. Artıq yaz gelirdi. Novruz yaxınlaşırdı. O
soyuq , sert fevral çıxmışdı. Amma onun taleyinde
hele de fevral ayı idi. Güneş onu

<< 1 2 [3] 4 5 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (19.07.2012 / 08:55)