Bir vaxtlar yaşı 90-a çatan, ancaq 90-dan (belke de, 60-
dan) genc görünen bir adam yaşayırdı. Etrafındakılar
onu çox sevir ve tez-tez: “Bu gencliyin sirri nedir?” –
deye soruşurdular. Qoca ise her defe bu sualı eşidende
gülürdü. Ancaq bu suallar get-gede çoxaldı ve qoca bu
suallara cavab vermeyi qerara aldı. Ancaq bu suallara
en asan nece cavab vere bilerdi? Elbette ki, en yaxşısı
onları evine yemeye devet etmek idi. Nehayet, bir gün
qoca onların hamısını evine yemeye devet etdi. Üstelik,
hamısına: “Bu yemekde size sirrimi açacağam,” – dedi.
Nehayet, o gün çatdı. Yemekler yeyildi, çaylar içildi,
söhbetler edildi. Artıq vaxt da xeyli gec idi. Ancaq qoca
hele de gencliyinin sirri barede bir kelme de dememişdi.
Hamı, “Göresen, bu sirr ne vaxt açılacaq”, – deye
maraqla gözleyirdi. Bu vaxt qoca üzünü xanımına tutdu
ve:
- Xanım, get anbardan bize bir qarpız getir, – dedi.
Xanım derhal ayağa qalxdı ve “qaşla göz arasında” bir
qarpız getirdi. Qoca eli ile qarpızı yoxladı ve sonra da:
- Xanım, deyesen, bu kaldır. Get, bize başqa bir qarpız
getir!.. – dedi.
Xanım bu qarpızı götürdü ve yerine başqa bir qarpız
getirdi. Qoca onu da eli ile yoxladı ve yene de:
- Xanım, sene zehmet olacaq ancaq, deyesen, bu qarpız
da kaldır. Get, bize başqa bir qarpız getir!.. – dedi…
Ve belece qoca bunu dörd defe tekrarladı. Nehayet,
qoca beşinci qarpızı beyendi ve kesenden sonra
qonaqlara payladı. Hamı qarpızını iştaha ile yeyirdi ki,
bizim qoca dedi:
- Heee qardaşlar, bax menim gencliyimin sirri budur!..
Hamı bir-birinin üzüne baxdı. Ve tebii ki, heç kim heç
ne başa düşmedi. Ve hamı bir ağızdan:
- Axı sirr bunun harasındadır?! – dedi.
Qoca güldü:
- Qardaşlar! – dedi. – O gördüyünüz qarpız anbarda bir
dene idi. Men xanıma “get başqa qarpız getir” dedikce o
da anbara gedir ve yene de o qarpızı getirirdi. Bir defe
de olsun: “Anbarda bir qarpız olduğunu bilirsen, bes
niye mene bu qarpızı daşıtdırırsan?” – demedi. Meni
sizin qarşınızda utandırmadı. Bax, men
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç