Seni düşünürem sessiz bir küncde
Duyğularım gelib gedir keçmişle bu güne
Bilmirem minlerle parça görünür gözüme
Hansı zamanın xatireleri, neyin parçaları bilmeden
Yalnız seni görürem qaranlıq bir otağının küncünde

Bir lampanın işıqlığında baxırsan etrafına
Gözlerin, üzün ağılıma gelir
Heç bir eskik olmadan yuxularımda
Seni tanımaq üçün sözlere ehtiyac yoxdur
Yalnız üzüne baxmaq da bes edir mene

Bir şam yandırdım masamın üzerinde
Eriyir zaman keçdikce yavaş yavaş
Heyat da bele deyilmi bizim üçün de
Yavaş yavaş eriyir,
Bir gün baxırıq altımızdakı qab
Heyatımızın xatireleriyle dolmuş,
Tökülmüş kenarlara
Ve bir şam nece sönürse
Bizler de ele ölümü yaşayırıq son bir işıqla...

Son anlarda heyatın zövqüne çatır
Etrafa sanki son defe qalmaq ister kimi
İşıqlarımızı daha bir hevesle yandırırıq
Titreyirik, darıxırıq ve gözleyirik...

Son demimde seni düşünürem dayanmadan
Gözlerinin her işıltısı üreyimi xoşbext edir
Seninle keçirdiyim her günün xatiresi
Mene sanki cenneti müjdeleyir

Heç peşmanlığım yox imiş baxdığımda geriye
Bir seni son bir defelik göre bilmemek qalıb
Bağlanmaq üzre olan gözlerimde
Neyse,
Bitir, sönür işıqlarım yavaş yavaş
Qabın içini mumla doldurmuşum
Heyat hekayemi izah edecek xeyli çox dost tapmışam
Seninle olan eşqimi paylaşacaq bir de aile qurmuşam
İçimden son nefes de gederken hele menimlesen...