hansısa tanış pişikle üz-üze gelende öz şlyapasını nezaketle çıxarıb yellemeyin, elbet, bir yolunu taparlar onlar.
Günlerin bir günü, qitedeki şeherlerin birinde küçeyle gedende qefil qeza üstüne çıxdım, daha doğrusu, qeza menim üstüme sıçradı.
Qeza birbaşa üstüme cummuş, hem de ne baş verdiyini anlamağa macal vermeden haxlamışdı meni. Bu, bir foksteryerdi, yiyesi de cavan qızdı – bunu hadisenin esas hissesi yekunlaşandan sonra öyrendik.
O, ehvalatın axırlarında, tengnefes halda özünü yetirdi: yazıq qız bir mil aralıdan çığıra-çığıra yüyürüb gelmişdi. Ortalıqda olanları görende, göre bilmediklerini de yan-yöredekilerden eşidende qızı yaş boğdu.
Hemin foksteryer hansısa ingilisin olsaydı, hadise yerini bir göz qırpımında terk eder, ele ilk tramvayaca atılıb aradan çıxardı. Amma, dedim axı, ecnebilerde anadangelme neciblik var. Men ordan aralananda hardasa yeddi adam o qızın adını, ünvanını yazıb götürürdü.
Bunlar bir yana, men o it haqqında etraflı danışmaq isteyirem. Her şey mesum bir meşğuliyyetden – itin serçe ovlamaq cehdlerinden başlamışdı. Serçeleri itlerin bu cür havayı eziyyeti qeder heç ne eylendire bilmez. İt en azı on defe ele bildi ki, iş hell olub, serçeni tutub artıq…
Birden o, başqa bir itle burun-buruna geldi. Bu teze it hansı cinsdendi, bilmedim, ancaq bunlardan Avropada çox görmüşem: quyruqsuz itlerdir, yaxşı yedizdirende donuza dönürler.
Bu ise lap yumrulanmış kilime oxşayırdı. Foksteryer onun boynunun dalından yapışdı, ikisi de yolun içine, ordan keçen motosikletin altına teref yumalandı. İkincinin yiyesi olan kök qadın itini xilas etmek üçün ireli atılanda motosikletle toqquşdu. Qadın texminen altı yard uçandan sonra, seyyar piştaxtada gipsden büstler satan italyan oğlana deyib, onu yere serdi…
Ömrüm boyu çox ellem-qellem veziyyetlerle üzleşmişem, amma ele bir ehvalat yadıma gelmir ki, italiyalı seyyar büst alverçileri ne yollasa ortalığa soxulmasınlar.
Hele de baş aça bilmirem, aranın sakit vaxtı onlar hansı xelvete
»Oxu zalına keç