de evi artıq tanıyırsız? Luka Çeloviçin evi. Bezi işler yarımçıq qalıb. Buna göre de, sifarişçinin adından sizi devet edirem... - telefondakı ses dedi.

Sifarişçi ile ne vaxt görüşeceyimizi deqiqleşdirmeden, hemin deqiqe ayağa sıçrayıb Kraleviç Mark küçesine getdim. Luka Çeloviçin evinde edilmiş deyişiklikler uzaqdan diqqeti celb edirdi. Her iki terefden mağazaların vitrinine vitrajlar yerleşdirilmişdi. Sol terefde qeribe bir menzere ve buludlar tesvir olunmuşdu. Şüşenin üstüne şekil çekilmişdi. Göy üzünü mamır kimi sıx ve hereketsiz buludlar örtmüşdü. Otların üstünde arxası üste uzanmış insanlar buludların hündür ağacların zirvelerine yapışmasına tamaşa edirler...

Çaşqınlıq içinde revolver şeklindeki desteyi tutub, çaxmağı endirdim. Qapı açılanda, barokko üslubunda tikilmiş iki istiqamete ayrılan pillekeni gördüm, yaş keçi buynuzlarının iyini hiss eledim.

Meni teecübünü gizlede bilmeyen, tenbeki çeken, yamaqlı şlyapalı kişi qarşıladı. Görünür, o burda qarovulçu işleyirdi. Kişinin qışqırıqlarına fikir vermeden, qoz ağacından hazırlanmış sürahiden tutub, var gücümle yuxarı qaçmağa başladım. Yüyenin silkelendiyi, iş otağından keçdim, Konstantinanı qorxudub metbexin yanından ötdüm. Tir-tir ese-ese burnumun altında deyirdim:

- Ola bilmez. Ola bilmez... -

Bu vaxt başımdan aşağı yağış yağmağa başladı. Yataq otağına aparan yolu qısaltmaq üçün qaça- qaça hele yağışın kesilmediyi böyük vanna otağından keçdim. Tamamile islanmış halda, yuxusuz gecelerim erzinde qaydaya salmağa macal tapmadığım otağın - yataq otağının qarşısında dayandım. Otaqda demek olar ki, mebel yox idi. Yalnız iki pencerenin arasında kiçik mavi bir divan qoyulmuşdu.

Qulaqlarından qızılı siqareti xatırladan sırğalar sallanan, ayaqlarını altına yığıb divanda eyleşmiş qarasaçlı Y.M özünden qoca tebessümü ile gülümseyirdi. Hemişeki kimi, qara donun ve parlaq corabların altından onun bedenini ve hereketsiz dişi vücudunun çevikliyini hiss etdim. “De ki, bu heqiqet deyil!” - heyretden donmuş

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>