Atam axşamları eve yorğun dönerdi. Men bütün gün evde sıxılar, onun gelişini iple çekerdim. Daha o qapıdan girer girmez boyuna atılar onunla oynamaq isteyerdim. Atam sarılar, öper sonra da, "indi otağına get!" deyerdi.Yemek hazırlanınca anam çağırar bu defe masada bir araya gelirdik atamla.Onlar anamla danışarken men araya girer, sesimi eşitdire bilmeyince de qışqırardım. Atam esebileşer, "Bütün gün insanlara baş partlatmaqdan böhrana düşdüm, birde sen başmı ütüleme!" deyerdi. Anam da "Bütün gün onsuz da seninle meşğul oldum,bir söz demi danışdırmayacaqsan atanla?" deye danlayar, meni otağıma göndererdi. Çaresiz bir şekilde boyumu büker otağıma yeni hebsxanama doğru gederdim...
Atam arxamdan, "Bizim bir otağımız bele yox idi, her şeye sahib, hele ne isteyir anlamadım." deye qışqırmağa davam ederdi. ?"Kaş ki menim de bir
otağım olmasaydı, kaş ki bizim de evimiz bir otaqlı olsaydı da birlikde otursaydıq" deyerdim içimden...amma yüksek sesle söylemeye cesaret ede bilmezdim.Yemekden sonra atam divana uzanar? televiziya seyr ederdi. Meni yanına çağırar bir az severdi. Onun izleyeceyi ehemiyyetli bir şey varsa meni sanki yerimden bele terpetmezdi. Azca hereket edib qaçıb oynamağa çalışsam otaq hebsim yeniden başlar idi..

Bir gün anladım ki susunca atamla daha yaxşı razılaşırıq. Bu defe susaraq ede bileceyim oyunlar inkişaf etdirmeye başladım. Evvel şekil çekerek başladım işe.Atam çekdiyim şekilleri çox beyenir; "Bax, bele dinc dinc oyna!" deyirdi. Atam bezen göz ucuyla baxır, şekille elaqedar bir şey soruşsam danlayardı. Amma mene qızaraq meni artıq otağıma göndermirdi. "Son günlerde necede de ağıllandı menim oğulum.' deye qonşulara danışırdı anam halımı...

Şekillerim artdıqca ortalıq dağılmağa başladı. Anam "Otağını topla!" diye otağıma bağladığında işe haradan başlayacağımı bilmeyirdim. Men bunlarla meşğul olarken zaman keçir; amma otaqmı yığışdırmağı bacara bilmirdim. Anam otağıma gelib "Bax sene şekil çekmeyi qadağan edeceyem!" dedi bir gün.Susur olmamı

[1] 2 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (18.11.2012 / 22:54)