Müharibenin en ağır anı idi. Bir esger dostunun qan
içinde yere yıxıldığını gördü. Esger tez komandirin
yanına gelir ve deyir:
- Komandir icaze verin gedim dostumu getirim.
- Deli olmusan?! Getmeye deymez. Dostun delik-deşik
olub, belke de ölüb. Öz heyatını tehlükeye atma!
Esger israr edirdi, sonra komandir esebleşerek deyir: -
Yaxşi, get. Nece olursa esger yaralanmiş dostunu
yıxıldığı yerden getire bilir. Birlikde qayıtsalar da dostu
ölür. Komandir esgere deyir:
- Sene deymez demişdim.Dostun sonda öldü, öz
heyatını boş yere tehlükeye atdın, deyerdi buna?
- Deyerdi, komandir, deyerdi. Men onu getirende o hele
ölmemişdi.Onun son sözleri menim üçün dünyaya
deyerdi.
"Son sözü ne oldu?"-deye komandir soruşur. Esger ise
hıcqıraraq dostunun son sözlerini tekrarladı.
- MURAD, GELECEYİNİ BİLİRDİM....