tikilmiş evler möhkem ve davamlı görünürdüler. Eyri küçeler tersaneye qeder uzanırdı.

Tebeelerine, avarları ehmalca ve asta çekmeyi emr eden Kraliça, gurultu seslerinin hardan geldiyini axır ki, başa düşdü. Demirçiler, ellerindeki ağır çekicleri işlede-işlede var qüvveleri ile demir döyecleyirdiler. Xarratlar, etrafa gurultu sala-sala uzun taxta parçalarını bereye yükleyirdiler. Çörekxanalarda oxlovlar şaqqıldayırdı. Gemiqayıranlar, uzun mıxları qalın palıd lövhelere mıxlayırdılar.

Temir olunmuş gemi ve qayıqlar suda yırğalanırdı. Denizçiler arvadları ile telesik vidalaşdılar.

Ağır gemi sandıqları anbarlara yığıldı.

Kraliça, çay yuxarı üzen gemilerin, siyenek balığıyla dolu çelleklerin ve duz kiselerinin ağırlığından eyildiyini hiss etdi. Deniz açıqlığında üzen gemiler ise qiymetli palıd taxtalar, deri ve xezle yüklenmişdi

Tersanenin bu qaynar işgüzarlıqla dolu menzeresini emnun ieğessümle izleyen Kraliça Siqrid tebessümünü gizlede bilmedi.

- Ne demek olar?... – o özlüyünde fikirleşdi – Kral Olavın arvadı olub bele bir şehere hökmranlıq elemeyin eleyhine deyilem.

Qırmızı yelkenli gemi körpüye yaxınlaşırdı. Geminin yuxarı göyertesinde dayanmış gümüşü libaslı Kraliça Siqrid Storroda sanki şeherin üstüyle pervaz edirdi.

O nece de gözel idi!... Yanaqları, dağ zirvesinin qarından beyaz idi, qapqara, dalğalı saçları, daş-qaşla bezedilmiş mexmer başmaqlarının üstüne düşür, oxa benzer kirpikleri yanaqlarına mavi kölge salırdı… gözleri, ulduzsuz geceler qeder qara ve nehayetsiz idi...

Vassalları ve döyüşçüleri ile birge körpüde dayanmış Kral bu esil-necabetli adaxlısına uzaqdan-uzağa heyranlıqla tamaşa ede-ede:

“Yer üzünde ondan gözel qadın yoxdu ve heç vaxt da olmayıb…” – deye düşünürdü. “O, heqiqeten de, deyildiyi qeder gözel imiş”.

Storroda da, öz növbesinde, tekebbürle gülümseye-gülümseye genc Kralı uzaqdan-uzağa süze-süze: «Onun qızılı, ipek saçları nece de gözeldi?!.. Ala gözleri ise polad kimi sertdi.” – deye düşündü.

Siqrid

<< 1 2 [3] 4 5 ... 13 >>