etmek üçün adaxlısından icaze almağa telesirdi. Kral saraya, müşayietsiz - temtekce daxil olub mermer pillelerle telesik qalxmağa başladı. Yox, daha o, birce deqiqe bele gözleye bilmezdi!

“Onun qara saçlarına mirvariden tac qoyacağam!” – Kral Olav düşünürdü – “Menim Siqridim o qeder gözel olacaq ki, en paxıl insanlar bele, onun gözelliyi qarşısında baş eyecekler”.
Uzaqdan kilse zenglerinin sesi eşidilse de, Kral addımlarını yavaşıtmaq fikrine düşmedi. Lakin o, kilsenin yanından ötende, gözlenilmeden çox qeribe ve izaholunmaz bir hadise baş verdi. Zeng sesleri qefilden kesildi, kilse xoru susdu, mebedde yanan şamlar söndü.
Kral ayaq saxlayıb heyret içinde kilseye sarı boylandı. Kilse nece de çirkin ve miskin görünürdü?!.. Bes niye evveller bunu hiss elemirdi? Ağır torflu dam örtüyü sanki kilseni başından aşağı basırdı. Şam ağacının qabıqlarından hazırlanmış ensiz çardağın qapısı ise qaramtıl ve alçaq idi.

Kral yoluna davam elemek isteyirdi ki, kilsenin qarşısında cavan bir qadın peyda oldu. Onun eyninde, sade parçadan tikilmiş qırmızı yubka ve göy rengli, ucuz plaş vardı. Qucağındakı südemer körpenin açıq rengli qıvırcıq saçları çiynine tökülmüşdü.

Kral Olav göy plaşlı qadına baxır, gözlerini ondan ayıra bilmir, “Onun nece gözel üzü var... – deye düşünürdü. – Heç vaxt bele füsunkar gözellik görmemişem!”

Qadın uşağı sinesine ele möhkem sıxmışdı, ele bil Yer üzünde bu körpesinden qiymetli heç ne yox idi.

Qadın geriye boylandı, içiboş, qaranlıq kilseye baxdı ve açıq mavi gözleri yaşla doldu. O, taqeti tükenmiş kimi, çiynini qapıya söykeyib kederle uşağına baxdı, gözleriyle sanki: “Yer üzünde isti bir ocaq, sığınacaq tapa bileceyikmi?” – dedi.

“Gören bu qadın kimdi?..» – Kral özü-özlüyünde düşündü. – «Ele bil, onu hardasa görmüşem. Şübhesiz, esil-necabetlidi. Görünür, bu müsibete taleyin hökmü ile düçar olub”.

Kral, her şeyi unudub, insanı ovsuna salan bu simanı, bu mavi, mesum gözleri harda gördüyünü xatırlamağa çalışdı. Sonra özünü saxlaya

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 13 >>