şey, elbette, ondan başladı, amma deyirdiler ki, bunda ele bir şey yoxdur. Ancaq ne ferqi var… deyirdiler ki, guya xidmetçi günahkardır. Zavallı Ceyms ele esebi olmuşdu ki, tanrı onun ruhunu rahat etsin!

- Meger bundan oldu? - xalam soruşdu. - Men eşitmişdim ki, guya…

Elayza başını terpetdi.

- Buna göre onun ağlı da çaşmışdı, - o dedi. - Ondan sonra daim fikirli olur, heç kesle danışmır, tek-tenha gezirdi. Bir defe axşam onu dua oxumaq üçün çağırmağa gelmişdiler, ancaq heç yerde tapa bilmediler. Her yeri axtardılar, ele bil, yağlı eppek olub göye çekilmişdi. Açarları götürüb kilseni açdılar. Klerk (Orta esrlerde Fransada ve İngilterede ruhani titulu - N.Q.) de, O’Rurk ata da, başqa bir ruhani de onlarla birlikdeydi, hamısı ellerinde meşel onu axtarmağa getdiler. Sen deme, ele oradaymış, qaranlıqda tek-tenha tövbe hücresinde oturub gözlerini bir nöqteye zilleyibmiş ve sanki öz-özüne gülürmüş.

Elayza qefleten dayanıb sanki neyise dinlemeye başladı. Men de qulaq kesildim: evde heç bir ses yox idi. Men qoca keşişin tabutda gördüyümüz kimi lal-dinmez, temkinli ve esebi görkemde, sinesinde boş kasa uzandığını bilirdim.

Elayza tekrar etdi:

- Gözlerini bir nöqteye zilleyibmiş ve sanki öz-özüne gülürmüş… Elbette, onlar onu görende başa düşübler ki, nese qaydasında deyil…

<< 1 ... 6 7 [8]