Virciniya Vulfun hekayesini teqdim edir.


Miras

«Eziz Sesi Millere». Gilbert Klendon arvadının otağında stolun üstüne tökülmüş üzük ve sancaqların arasındakı mirvari qaşlı sancağı eline götürüb lövheciyin üstündeki yazını oxudu: «Eziz Sesi Millere sevgiyle».

Bu, Anjelanın xasiyyetine nece de uyğundur, hetta katibesi Sesi Milleri de yaddan çıxarmayıb. Ancaq her halda onun her bir refiqesine kiçik de olsa, nese bir hediyye qoyması çox teeccüblüdür, - Gilbert Klendon yeniden bu barede düşünmeye başladı, - Sanki öleceyini hiss edirmiş, halbuki altı hefte bundan evvel seher-seher evden çıxanda o. tamamile sağlam idi, Pikkadillide sekiden enerek daş döşenmiş yolu keçmek isteyerken maşın altında qalmışdı.

O, oturub Sesi Milleri gözleyirdi. Uzun müddet onlarda işlediyinden qadının bu diqqete layiq olduğunu düşünüb eve devet etmişdi. He, - o, Sesini gözleyerek düşünürdü, - Anjelanın her şeyi bu şekilde qoyub getmesi çox teeccüblüdür. Bütün dostlarına xatire olaraq nese qoymuşdu. Bütün bu üzükleri, muncuqları, Çin mücrülerini (o, mücrüleri ve qutuları çox sevirdi) kimese bağışlamışdı.

Bu eşyaların her biri cenab Klendon üçün müeyyen bir xatireyle bağlıydı. Bax bunu arvadına o özü bağışlamışdı. Gözleri yaqutdan olan bu minalı delfin ise Anjelanın diqqetini Venesiyanın hansısa tininde çekmişdi. O, qiymetli eşyaya teref cumaraq, sevincinden hetta qışqırmışdı da. Ancaq şexsen cenab Gilbertin özüne gündelikden başqa heç ne qoymamışdı. Tumac üzlü on beş cildlik gündelik arxasındakı yazı masasının üzerindeydi. Arvadı onlar evlenen günden gündelik tuturdu. Bu gündeliklerin üstünde davaları düşmese de, bezen inciklikleri olmuşdu… Arvadı bu işle meşğul olduğu zaman her defe onun otağa girdiyini görende derhal ya defteri bağlayır, ya da eliyle yazdıqlarını gizledirdi. «Yox, yox, yox, - o deyirdi, - Belke de, men ölenden sonra». Budur, gündeliyi ona miras qoyub getmişdi. Gündelik arvadı sağ olarken bölüşmedikleri yegane şey idi. Ancaq ondan çox yaşayacağı ağlına da

[1] 2 3 ... 8 >>